________________
કંથકેટનો સંઘપતિ
૨૯
ના. ના, એમ નહિ. તમે આમ એને સાવ કાંકરે કાઢી ના નાખે ! એ ખરણ હશે ને, તેય એના માથે સેનાનાં શીંગડાં ઊગશે, હૈ!' જયભાઈએ વાતને હળવી કરવા રમૂજ કરી.
“તમારા મોઢામાં સાકર જયભાઈ !” સોલ શેઠે કહ્યું, “હું તે આ કપાતરથી થાક્યો હવે છોકરો જરા બહાર હરેફરે એને તે મને ક્યાં વાંધો છે ? અમેય નાના હતા ને અમેય ભાઈબંધ ભેગા ગોઠ કરતા, ઉજાણી કરતા, બધુય કરતા, પણ આ છોકરાએ તે ભાઈબંધ ગોત્યા છે કાંઈ!'
જયભાઈ જગડૂ સામે જોઈને હત્યાઃ “સોલ શેઠ અમારા સંઘપતિ. જાગીરદારને કામ હોય તો બાપડો જીવ એમને રાજગઢ ને બોલાવે, પણ જાતે સામો આવે ! ને તમે એમને દિલાત, વસા કુટુંબના તમે મોભી. ને તમારા ભાઈબંધ જુઓ તો એક પરભુ પંડયાને માંડી વાળેલ ચાખડો, બીજે ઓલ્યો કાળી વટ તુરક થયે એને ખીમલી ને ત્રીજો હા ત્રીજે....” જયભાઈ ખડખડાટ હયા–જાણે એમાસાના ભેગાવામાં પૂર ગાજ્યું: “ત્રીજે.... .... પાણા સારનારા હરિયા ભંગીને દૂદો !” ભાઈ એકદમ ગંભીર બન્યા: “અરે, અમારા વસા કુટુંબના મોભી, વસા શાહ! તમે ઓલી જૂની કહેતીયે નથી સાંભળી?— “સરખેસરખાં ગતીએ શેણ સગાઈ ને મિત્ત.
આવા ભાઈબધામાંથી પાંચ માણસમાં આપણી આબરૂ શું? ભંગી ને તુરક ને ભામટા તે કાંઈ આપણા ભાઈબંધ હોય ?”
કેમ, જીભ સિવાઈ ગઈ છે? બોલતે કેમ નથી ? તારી બાને તે જ બનાવે છે, અને મને તે ગગે મોઢું બતાવતાંય શરમાય છે. હવે દે જવાબ જયભાઈ કાકાને !'
“બાપુ ! જગડૂએ કહ્યું: “મને ગામના બીજા છોકરાઓ જોડે ફાવતું નથી, ને આમની સાથે ફાવે છે. ભાઈબંધીમાં મારે ક્યાં
