________________
તકાન આયા !
૧
જાણે એને તૂફાન સાથે કશી મતલબ ના હોય એમ ! એ હવે ઊઠયો. એણે હાકલ કરીઃ “લેલી બનાવ !”
લેલી?' નાખુદાએ પૂછ્યું.
હા. એ કરામત ઝીલનના માછીમારો પાસેથી શીખવા જેવી છે. ઝીલનના માછીમારો જ્યારે મનારના અખાતમાં મોતી વીણવા જાય છે ત્યારે દરિયા ઉપર એમને પિતાનું વહાણ સ્થિર રાખવું પડે છે. એટલા માટે એ લેકે વહાણની પાછળ તરતી લેલી રાખે છે.”
સઢના કાપડમાં આલાદ, લાકડાં, ભંગાર, લંગર જે કાંઈ હોય તે નાંખીને પછી એને આલાદથી લાંબી લાંબી બાંધીને કૂવાથંભના મોભ સાથે બાંધવામાં આવે. ને એને પાછળ લાંબી લાંબી મજબૂત આલાદની મોકળાશ આપીને નાંખે. એ તરતું તાણ વહાણને વેગને નરમ પાડે.
આમ વહાણને વેગ નરમ પડ્યો, ને તૂફાન તે જેવું આવ્યું તેવું પાછું ચાલ્યું ગયું. અને જગડૂશાહની વહાણવટની જાણકારી ઉપર જાણે શિખર ચડાવી ગયું.
તૂફાન આવ્યું ને ગયું, પણ સીદી અલિપ્ત ને અલિપ્ત જ રહ્યો.
એમણે મકરાણના બંદરમાં કડો સાફ કર્યો, કૂવાથંભ ચડાવ્યું, આલાદ સમારી અને ભંડાર ભર્યો. બધાને હતું કે સીદી અહીં ઊતરી જશે. પણ ચાર દિવસના રેકતમાં સીદી મોરાને સથે છોડીને નીચે જ ના ઊતર્યો !
એમની સાગરયાત્રા આગળ અને આગળ વધતી રહી. અને બે મહિનાને અંતે એમણે હેમજ બંદરમાં લંગર નાંખ્યું.
સીદી ઊભો થયો. એ આગળ આવ્યું. એણે જગડુશાહને કહ્યું: કેમ વાણિયા, તારી મહેમાનગતિ પૂરી થઈ ?' હે રમજા આવી ગયું, એમ કહેતા છે તે પૂરી થઈ.”
