________________
પિરોટન
૧૫૯
કશી ગતાગમ ન હતી. એને ભાન ન હતું કે ઇતિહાસમાં ભારે યુગપલટા આવી રહ્યો છે. સ'ધારાના યુગ આથમે છે, ઠક્કરાના ઊગે છે.
પિાટનમાં જઈ બેઠેલા ચાવડા સંધાર ધૂંધવાઈ રહ્યો હતા. પોતાના દરમાં કાઈ મહાભારીંગ પછડાટા મારતા હોય, ફૂંફાડા મારતા હાય, એમ એ પિરેટન પાછળની નાળમાં ફૂંફાડા મારતા હતા.
એને નાસવું જ હાય તા તા એ પેાતાના જીવ બચાવીને કાંઠે ઊતરી જાય. પણ પછી એણે પોતાનાં વહાાને માંડી વાળવાં પડે, પેાતાના સાથીઓને માંડી વાળવા પડે, એટલું જ નહિ, આ તા ડાસી મરે એને ભા નહેાતા, જમ ઘર ભાળી જાય એની પીડા હતી ! દુશ્મના કાણુ હતા એના અંદાજ હવે આવી ગયા હતા. એ લાકા કાંઠા ઉપર વાંસાવાંસ ઊતરે તે? તા કદાચ પાતે ગાધવી બંદર પાછા પહેાંચે પણ નહિ, અને કાંઠે સાવ ઊધાડા થઈ જાય.
હવે એ જમીનમાગે નાસી શકે નહિ. તે દરિયાના મારગ તે નાસવા માટે ઉધાડા રહ્યો જ નહેાતા. પિરેટનનું નાકું રાકીને જ દુશ્મન એની રાહ જોતા હતા.
સાદીઅે શ`ખને પિરેટનની પાછળ જઈ ને સધારના નાશ કરવાની સલાહ આપી. પણ વહાણવટના જાણકાર શખ ક્રાઈની અવળી સલાહ માને એમ ના હતા.
શા માટે આપણાં વહાણાને જોખમમાં મૂકવાં? શા માટે આપણા માણસાને કપાવવા ? એને ખીજો રસ્તો જ ક્યાં છે? નાગ દરમાં છે તે દરનું મેઢું આપણે બધ કર્યું છે, એટલે વહેલાં કે મેડા ભૂખે દુ:ખે, પાણીની તાણે પણ ચાવડાને માટે રસ્તા બે જ : કાં તા એ કાંઠે ઊતરે, ને કાંઠે ઊતરે તે એને એક પણ માણસ બચે નહીં કે એનું એક વહાણુ પણ જીવતું જાય નહિ; અને કાં તે એ પિાટનની બહાર નીકળે. એમ થાય તેાય એને એક પણ માણુસ
