________________
જદાના ચાંદલા
૧૦૫ એને વેપાર કરે, ને એ આશરાને એક અરહંતનું–શાસનદેવનું ને બીજું મારા જમાઈનું રામરખવાળું હોય. એવો એક આશરે ઊભે કરે, પછી જ મારે જમાઈ જાન જોડીને માંડુગઢ પરણવા આવે ને એ જમાઈ હુકમ કરે તે હું દીકરીને બાપ ઊઠીને સામેથી જાન જોડીને મારી દીકરી પરણાવવા આવું !'
પળવાર તે સહુ સાંભળી જ રહ્યા; કેઈ કાંઈ બેલ્યું જ નહિ, બોલી શક્યું જ નહિ.
ગોરે પૂછયું : “કેમ વસા ! હવે કહે, તમારા હાથમાં મેં અત્યારે મૂક્યું છે એ નાળિયેર છે કે મુસીબતને સરપાવ ?”
“ગેરબાપા!' જગડૂએ કહ્યું: “તમે તે મારા બાપને ઠેકાણે કહેવાઓ. તમને વધુ તે શું કહું? પણ મારે મન આ નાળિયેર જ છે ને એ આજથી તમારા જજમાનની મારી પાસે થાપણ છે.”
“ભલે જુવાન, ભલે! પણ વાણિયાને દીકરો થઈને થાપણ ઓળવી જઈશ મા હે ! નહિતર મારા જજમાનની દીકરીને જનમભર કુંવારા રહેવું પડશે ને એનું પાપ તારે માથે પડશે!”
