________________
૫
.
..
• જસદાના ચાંદલા
કંથકેટની અંદર સવાર પડી ને ગઢની અંદરની વસતી હેલારે ચડી–જાણે દરિયામાં પૂનમની ભરતી ચડી. સવારના પહેારથી જ રાયેલજીના દરબારગઢ આગળ માણસ ટેળે વળવા લાગ્યું હતું.
વાત આવી હતી, ને કાનેકાન આખાયે ગઢમાં ઘેર ઘેર ગવાઈ ગઈ હતીઃ સેલ સંધપતિને જુવાન છોકરે જગડૂ ને એના ત્રણ ભાઈબંધો રાતમાં ને રાતમાં ચાવડા સંઘારને જીવતો પકડી લાવ્યા હતા! સંઘપતિ સેલની હવેલીની બહાર પગ પણ ન મુકાય એટલાં બધાં માણસો એમને બારણે ભેગાં થયાં હતાં. ને બધાને એક જ વાતની ઈન્તજારી હતી કે આ વાત સાચી કે ખોટી ?
ભલા, ચાવડો સંધાર—દરિયાલાલનાં ચેરાસી બંદરમાં જેના નામની હાક વાગે, જેનું નામ સાંભળતાં દરિયાનાં વહાણે, શકરાને પડછાયો પડતાં પંખી ભાગવા માંડે એમ ભાગવા માંડે, જેના નામ સાથે અનેક નઠારતાઓ ને ભીષણતાઓ જોડાઈ હતી એ ચાવડા સંધાર–જીવતે ઝલાય ખરો ? હજી તે એ કાલે ગઢને ઘેરીને ઊભો હતે. કાળઝાળ સંઘાર જાણે આભમાંથી પ્રગટયો હોય એમ દરિયા ઉપરથી રણમાં આવ્યો હતો, સાથે કારમાં કટક લેતે આવ્યા હતા. એણે રણરંગીલા રાયેલ જામનેય ગઢમાં ભિડાવી દીધો હતો ને કંથકોટમાંથી ચકલું સરખુંયે બહાર ફરકી ન શકે એવું કરી દીધું
