________________
ગધાર-કાવી તીર્થમાં]
૨૫ સમુદ્રના પાણી ફરી વળતાં તેને નાશ થયો. આજે તે ત્યાં એક નાનું ગામડું જ છે. અહીં બે પ્રાચીન જિનમંદિરે છે. એક શ્રી મહાવીર સ્વામીનું અને બીજું શ્રી અમીઝરા પાર્શ્વનાથનું. આ મંદિરની સ્થાપના શ્રી વિજ્યસેનસૂરિજીના હાથે સં. ૧૬૨માં થયેલી છે.
પાલેજથી મીયાગામ, પાદરા, ભા, આમેદ વગેરેને સ્પર્શતા પૂજ્યશ્રી માગસર સુદિ ૧૦ ના દિવસે ગંધાર પધારી ગયા હતા. તે વખતે આ ઉત્સવનિમિત્તે પધારેલા આચાર્ય શ્રી વિજયધર્મસૂરિજી આદિ તથા પૂજ્યશ્રીનાં શિષ્યરત્ન મુનિશ્રી જયન્તવિજયજી, નિત્યાનંદવિજયજી આદિ પૂજ્યશ્રીને સત્કારવા સામા આવ્યા હતા. ત્યાં પૂજ્યશ્રીએ દર્શનાદિ કરીને ખાસ બંધાયેલ મંડપમાં પ્રવચનને પ્રકાશ કર્યો હતો.
બીજા દિવસે બંને દહેરાસરે તથા તેના ફરતી દહેરીઓ ઉપર ધજાઓ ચઢાવવાને વિધિ થયો હતે. આચાર્ય શ્રી વિજયપ્રતાપસૂરિજી આદિ આચાર્યોએ તેના પર વાસક્ષેપ કર્યો હતે. આ મંગલપ્રસંગ ઉપર લગભગ ૩૦૦૦ માણસે આવ્યા હતા અને ઉપજ પણ ઘણું સારી થઈ હતી. જૈન સમાજ પ્રમાણમાં નાનું છે, છતાં અનેક તીર્થો અને મંદિરને વહીવટ સંભાળે છે તથા ઉત્સવમહેન્સ પણ અનેક કરી શકે છે, તેનું એક સંગીન કારણ બલીઓ દ્વારા થતી ઉપજ છે. જે ઉપજ ન થતી હોય તે આ બધાની વ્યવસ્થા થાય શી રીતે ? એટલે જેઓ બેલીઓનું રહસ્ય સમજતા નથી અને તેના પર
