________________
રાધનપુરમાં અંજનશલાકાદિ ]
૨૦૭ નહિ. સમયસર થયેલી પ્રાવૃટની પધરામણી ચિરપિપાસિત ચાતકપિતને મહા આનંદનું કારણ બને છે.
પૂજ્ય આચાર્યદેવ, મુનિશ્રી વર્ધમાનવિજયજી, મુનિશ્રી રેવતવિજયજી, મુનિશ્રી તીર્થપ્રવિજયજી આદિ મુનિગણ સાથે ગામબહાર શેઠ મોતીલાલ મૂળજીની વાડીએ પધાર્યા હતા અને જલયાત્રાને વરઘેડો પણ ત્યાંજ ઉતરવાને હતે, એટલે સેનામાં સુગંધ ભળી હતી. પૂજ્ય ગુરુદેવ આટલો ઉગ્ર વિહાર કરીને પધાર્યા હતા, એટલે શ્રી -મણિયાર તથા બીજા આગેવાનોએ તેઓશ્રીને આભાર માન્યું હતું અને પિતાની ખુશાલી બતાવી હતી.
વરઘોડો આવી જતાં સકળસંઘે પૂજ્યશ્રીને વંદન કર્યું હતું, ગહુંલી રચી સોના રૂપાનાં ફૂલડે વધાવ્યા હતા અને શાસનદેવની જય બોલાવી હતી. બાદ વરઘોડા સાથે જ પૂજ્યશ્રીને નગરપ્રવેશ થયેલ હતું. ત્યાં શ્રી આદીશ્વર ભગવાનનું મંદિર આવતાં દર્શન–ચિત્યવંદન કરી પૂજ્યશ્રી સાગરગચ્છના ઉપાશ્રયે પધાર્યા હતા. ત્યાં મંગલપ્રવચન કરતાં જણાવ્યું હતું કેधर्माज्जन्म कुले शरीरपटुता सौभाग्यमायुर्बलं,
धर्मेणैव भवन्ति निर्मलयशो विद्यार्थसंपत्तयः । कान्ताराच्च महाभयाच्च सततं धर्मः परित्रायते,
धर्मः सम्यगुपासितो भवति हि स्वर्गापवर्गप्रदः ॥
હે મહાનુભાવો! ધર્મની આરાધના સમ્યક્ પ્રકારે કરવામાં આવે તે તે શું શું ફળ આપે છે, તે તમે
