________________
૧૯૩
અ. ભાં શાસન સૂર્યોદય ] અમે પાઠકેને પરિચિત કરવા ઈચ્છીએ છીએ. પૂજ્યશ્રીની પ્રેરણાથી અહીં શ્રી વિશ્વનંદિકર વાસુપૂજ્યવિહાર તૈયાર થયું હતું, એ આપણે જાણી ચૂક્યા છીએ. તેમાં પધરાવવા માટે સુંદર મૂર્તિ તૈયાર કરવાની હતી. આ મૂર્તિ માટે ગુલાબી આરસને એક પાષાણખંડ પસંદગી પામ્યો હતું, તેને આજ રોજ અહીં લાવવામાં આવ્યો હતો. આ પાષાણખંડ હવે પાષાણુખંડ રહેવાને ન હતું, પણ ત્રિભુવનતિલક શ્રી જિનેશ્વર ભગવાનની મૂર્તિ તરીકે સ્થાન - પામવાને હતું, તેથી તેના પર એક પવિત્ર વિધિ કરવામાં આવ્યો હતો. પ્રથમ તેનું નિર્મળ જળ વડે સારી રીતે પ્રક્ષાલન કરવામાં આવ્યું હતું અને તેના પર કચરો તથા મેલ દૂર કરવામાં આવ્યો હતો. પછી તેના પર સાત્વિક ભાવના સંકેતરૂપ દુગ્ધની ધારા રેડવામાં આવી હતી અને પુનઃ તેનું જલવડે પ્રક્ષાલન કરી તેને ધૂપ-દીપ વડે વાસિત કરવામાં આવ્યો હતે. પછી તેના પર પૂજ્યશ્રીએ વાસક્ષેપ કર્યો હતે અને ત્યારબાદ શિલ્પીએ તેમાંથી મૂતિ ઘડવાની શરૂઆત કરી હતી. શિલ્પી કુશળ હોય તે તેને હાથે એ મૂર્તિમાં પ્રાણ પૂરાય છે, અર્થાત્ તે સજીવ જેવી સુંદર બને છે.
અમારે આ અભિપ્રાય આધુનિક નથી પણ અઠ્ઠાવીસ વર્ષ જેટલે પુરાણું છે. તેના પ્રમાણુરૂપે અમે સં. ૧૯૮૭ ની સાલમાં રચેલા “ અજંતાને યાત્રી” નામક ખંડ કાવ્યની * બે પંક્તિઓ અહીં ઉદ્ઘત કરીએ છીએ,
. આ ખંડકાવ્ય કવિવર ટાગોર, મહાકવિ નાનાલાલ, શ્રી કેશવ
