________________
ઉપકાગ્ની પરંપરા ]
૧૮૦ કારણકે તેથી વર્તમાન જીવનની કેટલીક જરૂરિયાત સંતેથાય છે, પણ આત્મવિકાસના માર્ગે પ્રયાણ થતું નથી,
જ્યારે ઉપરની પ્રવૃત્તિઓ મનુષ્યને પોતાના સ્થલ લાભ ઉપરાંત અંતિમ લક્ષ્યપર લઈ જાય છે અને શાશ્વત સુખની પ્રાપ્તિ કરાવે છે, તેમજ “ભૂખ્યાને અન્નદાન” વગેરે ઉપકારે પણ એજ પ્રવૃત્તિઓ કરાવે છે. જેઓ આ ભવ મીઠે પરલેક કોણે દીઠે?” એવી માન્યતા ધરાવે છે, તેમને માટે અમારી આ પંક્તિઓ નથી, કારણકે ત્યાં તે અમારે એકડે એકથી ફરી આંક ઘુટાવ પડે અને તેમની સર્વ માન્યતાઓનું સમૂલ ઉચછેદન કરવું પડે, જે એક સ્વતંત્ર ગ્રંથની અપેક્ષા રાખે છે, એટલે આ પંક્તિઓ તે અંતરથી ધર્મને માનનારા પણ મહત્વ પ્રમાદના વશથી ઉપેક્ષા સેવનારા ભવભીઓ માટેજ છે.
અમદાવાદ-શાહપુર ચાતુર્માસ પાલેજથી જેઠ સુદિ ૨ ની સાંજે વિહાર કરી પૂજ્યશ્રી મીયાગામ, મુજપુર, બેરસદ થઈ માતર પધાર્યા કે જે સાચા દેવ સુમતિનાથનું સ્થાન ગણાય છે. અહીં શાહપુર સંઘના આગેવાને વંદન કરવા માટે આવ્યા હતા અને દહેરાસરમાં પૂજા ભણાવવાને લાભ લીધો હતે.
માતરથી આગળ વિહાર કરી નાયકા, બારેજા થઈ પૂજ્યશ્રીએ અમદાવાદના પરિસરમાં પ્રવેશ કર્યો હતો અને અષ્ણસાયટીને પાવન કરી હતી. અહીં આલિશાન જિનમંદિર તૈયાર થયેલું દેઈ તેની અંજનશલાકા તથા
