________________
૧૩૪
[ જીવનપરિચય દીક્ષાના સંસ્કારથી થાય તે યશસ્વી કેમ ન નીવડે ?
જેની શરૂઆત સારી તેનું છેવટ સારું” એ ઉક્તિથી સહુ વાકેફ છે.
અહીં સંઘપતિ શેઠ રમણલાલ દલસુખભાઈની ભાવનાથી વ્યાખ્યાનમાં શ્રી ભગવતીસૂત્ર અને શ્રી વસ્તુપાલચરિત્ર વાંચવામાં આવ્યાં અને પીસ્તાલીશ આગમન તપની
જના થતાં ઘણાં સ્ત્રીપુરુષેએ તેને લાભ લીધે. શેઠ શાંતિલાલ મણિલાલે તેમનાં માતુશ્રીનાં આ તપની સ્મૃતિનિમિત્તે પીસ્તાલીશ આગમને સોના-ચાંદી-ઝવેરાતથી ભરાવેલે એક સુંદર સાથિયે કરાવ્યું અને તે જૈનશાળામાં પધરાવ્યું. બીજી પણ અનેક તપશ્ચર્યાઓ થઈ
પર્વાધિરાજ પર્યુષણ આવતાં મુનિશ્રી રેવતવિજ્યજીએ ૨૪ ઉપવાસની તપસ્યા કરી, મુનિશ્રી નિત્યાનન્દવિજયજીઆદિએ અઠ્ઠાઈ કરી અને વિદ્ય ગોરધનદાસે માસક્ષમણની ભાવના સફળ કરી. શ્રી સંઘમાં પણ અઠ્ઠાઈઓ વગેરે સારા પ્રમાણમાં થઈ અને ચેસઠ પહોરી પિષએ એક નજ વિક્રમ નેંધાવ્યું. તે વખતે મેંઘવારી સખત હતી, અનાજનું રેશનીંગ હતું, ઘણાં કુટુંબને અનેક પ્રકારની મુશ્કેલીઓ નડતી હતી. આ પરિસ્થિતિનું માપ કાઢીને પૂજ્યશ્રીએ ઉપદેશ આપતાં શ્રાવકોએ સાધર્મિક બંધુબહેનની રાહત અર્થે એક મોટું ભક્તિફડ એકઠું કર્યું અને તેની તુરત વ્યવસ્થા કરી દીધી. અહીં સંઘન્નતિનાં બીજાં પણ આવાં અનેક કાર્યો થયાં હતાં.
