________________
૭. માહિતિ તથા પૂર્વભવ
.
કરતી અને હરખાતી. મનમાં વિચારતી કે અહે! હું કેટલી સ્વરૂપવાન છું એવે વખતે સમાધિગુપ્ત નામના એક સન્યાસી તેમના દ્વારે આવી ચડયા. તે વખતે લક્ષમાવતી ને પતિ સોમદેવે એ સન્યાસીને લોટ આપવાના બદલે સન્યાસી પાસે માંગવા લાગ્યા કે– ભિક્ષા દેહી.” ભિક્ષા દેહી” સાધુ કાંઈ બોલે તે પહેલાં જ ત્યાંથી પસાર થતાં કે ઈ શ્રદ્ધાળુ માણસે પિતાને ઘેર આમંત્ર્યા. સંન્યાસી અહીંથી નીકળી તે ભક્તને ઘેર ગયે. લક્ષ્મીવતીએ એ જતાં સંન્યાસીને જયાં અને મનમાં બબડવા લાગી.
આવાને આવા જેગટાઓ હાલી જ નીકળે છે! ગંદુ શરીર છે મેલાઘેલા કપડાં છે અને પસીને કેટલે ગંધાય છે! અને મુનિની તરફ જોઈ શું શું કરવા લાગી તેમજ મનફાવે તેમ બોલવા લાગી. એ સન્યાસી ફરી પાછા આવશે તે? એ શકાથી પિતાના ઘરના બારણાં બંધ કરી તાળાં દીધાં.
સીમંઘર સ્વામી કહે- હે નારદ મુનિને તિરસ્કાર અને અપમાન કરવાથી જે કર્મ બાંધ્યું તે તરતજ કુટ નીકળ્યું. લક્ષ્મીવતીને શરીરે કેઢ નીન્યા. તેમાંથી પરૂ વહેવા લાગ્યું અને તેમાંથી ભયંકર બદબૂ નીકળવા લાગી કે તેનાથી દૂર રહેવા લાગ્યાં. આવું ભયંકર દુખ તે સહન કરી શકી નહિં જેથી અગ્નિપ્રવેશ કરી આત્મહત્યા કરી અને કુંભારને ઘેર ગધેડી તરીકે જન્મી. ત્યાંથી સુવરી તરીકે જન્મી, કંઈ પાપક્ષીણ થતાં તે જન્મમાં મનુષ્યનું
