________________
૭. માહિતિ તથા પૂર્વ ભવ
ચાલ્યા ગયા. મનમાં અશાંતિ અને ખેદ ભરેલેા છે. પરસ્ત્રીંગમનના કેસના ચૂકાદો મત્રીશ્વરને સેાંપી દઇને પોતે પેાતાના મહેલમાં ગયા.
७७
તે દરમ્યાનમાં એવું બન્યુ. કે-ચંદ્રાભા રાણી, રાજ મહેલના એક ઝરુખામાં બેઠી બેઠી નગરનું દૃશ્ય જોઈ રહી હતી-એવામાં એક મેલા ધેલા લુગડાંવાળા ગાંડા જેવા માણસ અમેા પાડી રહ્યો હતા. અને બાળક તેને ગાંડા સમજીને ચીડવતાં હતાં. તે રાજમહેલ તરફ આવી રહ્યો હતા અને સહુ બાળકો તેની પાછળ પથ્થર મારતાં હતાં. તેના મુખ માંથી ચાંદ્રાભા ! એ ચંદ્રાલા ! શબ્દે સાંભળતાજ ચંદ્રાભાને ખ્યાલ આવી ગયા કે આ ગાંડા નહું પણ કનકપ્રભ પોતે જ છે. મારી ગેરહાજરીમાં તેની કેવી સ્થિતિ થઈ ગઈ છે! ધિક્કાર છે મને ! કે હું તેમને ભૂલી ગઈ છું અને અહીં રગ-રાગ અને માજ-મજાતુ ઉડાવુ છું. મારા વિયેગને કારણે મારા પતિની આવી કરૂણાજનક હાલત થઈ છે, ખરેખર હું મહાપાપી સ્ત્રી છું. મારા પતિને બેવફા નીવડી છું, મેં તેમના પ્રેમના વિશ્વાસઘાત કર્યાં છે. આ મહાપાપનું ફળ મારે ભોગવવું જ પડશે. હે પ્રભુ ! મારું શું થશે ?
તરતજ દેડતી તે મધુરાજા પાસે ગઈ અને ખેલાવી લાવી અને પોતાના વિયેાગમાં કનકપ્રભની કેવી સ્થિતિ થઇ છે તે બતાવી. આ જોઈ મધુરાજાને પોતાની જાત પર ઉપર ધિક્કાર આવ્યેા. મનમાં વિચારે છે કે-અહા ! હું
