________________
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
એક ગામ હતું. તે ગામની બહાર એક સુંદર ઉદ્યાન હતું. તે ઉદ્યાનને અધિષ્ઠાતા દેવ સુમનસ નામે યક્ષ હતું. આ યક્ષ સમ્યમ્ દષ્ટિ હવાથી ખૂબ ભલે અને સેવાભાવી હતે. સાધુસં તેની ભક્તિ કરતે. આ ગામમાં વેદવેદાંતમાં પારંગતા અને ક્રિયાકાંડી સમદેવ નામે એક બ્રાહ્મણ વસતે હતે. અનિલ નામે પત્નિસહિત અગ્નિભૂતિ તથા વાયુભૂતિ નામે બે પુત્રો હતાં. બંને પુત્રો વિદ્વાન હતા પરંતુ તેમને વિદ્યાનું ખૂબ અભિમાન હતું. યૌવન અને વિદ્યાના મદમાં છકી જઈ લેકેનું અપમાન કરતાં અને વારંવાર તિરસ્કાર કરતાં. પિતાની જાતને મહાન માનતા.
એક દિવસ નંદિવર્ધન નામના એક જૈન મુનિરાજ પિતાના શિષ્ય સમુદાય સાથે શાલિગ્રામ પધાર્યા અને આ મનોરમ નામના ઉદ્યાનમાં ઉતર્યા. આ વાતની જાણ ગામમાં થતાં અનેક કે ઉદ્યાનમાં આવી મુનિરાજને વંદન કરતાં અને ધર્મોપદેશ સાંભળી કૃતાર્થ થતાં. આખા ગામમાં સૌ કેઈ મુનિરાજના વખાણ કરતાં. આ સાંભળી પેલા બે બ્રાહ્મણ પુત્રોને ખૂબજ ઈર્ષા થઈ, ખૂબજ ગુસ્સે થઈને તેઓ આ મુનિરાજ પાસે આવ્યાં. તે સમયે મુનિરાજ દેશના આપી રહ્યા હતાં અને લેકે સૌ શાંતચિત્તે સાંભળતા હતાં. ત્યાં આવી આ યૌવન અને વિદ્યાના મદથી છકેલા બ્રાહ્મણ પુત્ર બોલ્યા-અરે એ સાધુ! તું શાસ્ત્રો કે ધર્મ જાણે છે ખરે? કે પછી ખોટી સાચી વાત કરી લેકને ભરમાવે
