________________
૧૭. નગરીનું દહન અને કૃષ્ણને અગ્નિદાહ - ૨૮૧ નિયમ પૂર્વક દીક્ષા ગ્રહણ કરી અને કર્મની નિર્જર કરવા માટે તીવ્ર તપસ્યા કરવા લાગ્યાં ત્યાર બાદ તુગકા શિખર ઉપર ઉપર જઈને મા સર્ક્ષમણ કરતાંકરતાં કાઉસગ્ગ રહ્યાં એક માસ ક્ષમણનું પારણું કરવાં ગોચરી લેવા તે નગરીમાં ગયા. બળદેવજીનું રૂપ જોઈ નગરીની સ્ત્રીઓ તેમની પાછળ ઘેલી થવા લાગી. આવું કામદેવને પણ શરમાવે તેવું રૂપ જોઈ સ્ત્રીઓ તેમની સામે જોઈ જ રહેતી. કેઈ કેઈકામમાં વિહવળ બની ભોગ વિલાસના વિચારોમાં ડૂબી જતી.
આ જોઈ બળદેવજી પિતાના મનેહર રૂપને ધિકકારે છે. મને જોઈ જોઈને યુવતિઓને વિષય કામના ઉલ્લાસનું કારણ બને છે અહી તે ઠીક પરંતુ કેઈ ધનપતિની પુત્રીએને આવું થશે કે કેઈ રાજપુત્રીને આવું થશે. તે ફરી પાછા મારે પતનની ઊંડી ખાઈમાં પછડાટ ખાવી પડશે, તેના કારણરૂપતો મારું મનહર રૂપજ થશે ને?
આથી તેમણે અભિગ્રહ કર્યો કે આજથી મારે કદી કેઈપણ નગરીમાં કે ગામમાં પ્રવેશ કરે નહિ. આહાર મલે તે ઠીક છે નહિંતર લાકડા કાપી વેચનાર આ કઠીયારા લેકે ભાવથી જે આપશે તેનાથીજ જીવનનિર્વાહ કરીશ. તે આહાર વડેજ પારણું કરીશ. અને કદાચ જે તેમની પાસેથી આહાર નહિં મલે તે બીજું માસ ક્ષમણ કરીશ. આમ વિચારી તેઓ તંગિકા પર્વત ઉપર આવ્યાં.
અહી કઠીયારા ભક્તિ ભાવથી જે વહરાવે તેના વડે
