________________
૧૭. નગરીનું દહન અને કૃષ્ણને અગ્નિદાહ
૨૭૧
બેસે. આ કૌશાંબ નામે ભયંકર વન છે. અહીં અનેક શિકારીઓ પણ શિકાર કરવા આવતા હોય છે. તમે સાચવી–સંભાળીને બેસજો, જરા પણ ગાફેલ રહેશે નહિં. નહિંતર મુશ્કેલી ઊભી થઈ જશે, આમ કહી બળદેવજી પાણીની શોધમાં નીકળ્યાં બળદેવજીના ગયા પછી કૃષ્ણ એ ઝાડની શીતળ છાયામાં એક પગ બીજા પગની જાંગ ઉપર મૂકી–પીળા વસ્ત્રથી મે ઢાંકીને સૂઈ ગયાં, થાકને કારણે તરતજ ઊંઘ આવી ગઈ. એજ સમયે નજીકમાં થઈને એક શિકારી પસાર થઈ રહ્યો હતે સૂતેલા કૃષ્ણને હરણ સમજીને તીરે માથું
તે બાણ કૃષ્ણને પગમાં વાગ્યું. તરતજ કૃષ્ણ બેઠાં થઈ ગયાં. અને બેલી તા ઊઠયા. અરે ! હું અહીં શાંતિથી સૂતે હતે અને ક્યા પાપીએ મને તીર માયું ? જે હોય તે મારી સામે આવે.
પારધીને ખ્યાલ આવ્યું કે મેં તીર માયું છે તે મૃગનહિં પણમાનવી છે. અત્યંત પતાવે કરતે તે
*
* *
છેક
દિ
