________________
૧૩. કૃષ્ણ જરાસંઘ
૨૦૫
જતાં કિશોર મટી કુમાર થયે. શાસ્ત્રોમાં પણ નિપૂણ થઈ ગયે.
એ જમાનામાં શુભનિવાસ નામનું એક નગર હતું તેમાં બાણાસુર નામે પરાક્રમી, વિદ્યાધરને રાજા રાજ કરતે. તેને એક અત્યંત સ્વરૂપવાન-અને શાણું પુત્રી હતી તેનું નામ ઉષા હતું તે બાળા મનમાં વિચારતી હતી કે પિતા મને જેની સાથે પરણાવશે ત્યાં મને કે કમને મારે પરણવું જ પડશે. તેમની ઈચ્છા વિરૂદ્ધ હું કરી શકીશ નહિં જેથી મનગમતે વર મેળવવા તે ગૌરીદેવીનું વ્રત અને પૂજન કરતી. એક દિવસ ગૌરીદેવી સમક્ષ બેસીને અખંડ જાપ કરવા લાગી.
ગૌરીમાતા પ્રસન્ન થઈ, બોલ્યાં હે પુત્રી ! તારી પૂજાથી હું બહું રાજી થઈ છું દ્વારિકાના રાજા કૃષ્ણજી ના પુત્ર પ્રદ્યુમ્નને પુત્ર અનિરૂદ્ધ જે અત્યંત સ્વરૂપવાન બળવાન અને મહા પરાક્રમી છે તેની સાથે તારા લગ્ન થાઓ એવા મારા આશીર્વાદ છે. બીજી બાજુ એવું બન્યું કે આ વિદ્યાધર બાણે શંકરની આરાધના શરૂ કરી. ઘેર તપ કર્યું. પૂજા કરી નૈવેધ ધર્યા. શંકર પ્રસન્ન થયાં. શંકરે વરદાન આપ્યું કે લડાઈના મેદાનમાં તને કે મારી શકશે નહિં. ત્યારે પાર્વતીજીએ શંકરને પૂછયું કે તમે એ બાણને આવું વરદાન કેમ આપ્યું ? મેં તેની પુત્રી ઉષાને એવું વરદાન આપ્યું છે કે કૃષ્ણને પૌત્ર અનિરૂદ્ધ તેને પતિ બને. એટલે બાણને હરાવ્યા સિવાય ઉષાની પ્રાપ્તિ તેના માટે
