________________
૧૩. કૃષ્ણ જરાસંઘ
૧૯૭
હું બળીને મરી જાઉં. મારા પતિને મારનાર સુખેથી જીવે છે તે મારે જીવવાની શી જરૂર?
પુત્રીના વચને સાંભળીને જરાસંઘે શાંત્વન આપ્યું અને સમજાવી. બેટા તું રડીશ નહિં કે કલ્પાંત કરીશ નહિં. મારા જમાઈને મારનારને હું જીવતે નહિં એકેએક યાદવને રડાવીશ. પરંતુ આ કાર્ય કરતાં પહેલાં મારે પૂરી તૈયારી કરવી પડે. તું ઉતાવળી ન થા શાંતિ રાખ. સૌ સારા વાના થશે. એ કૃષ્ણ અને બળદેવને ચપટીમાં રોળી નાંખીશ.
જરાસંઘે રાજ્યભરમાં ઢેલ પીટાવી ચુધની તૈયારી કરવાનો આદેશ દીધે. ખંડીયા રાજા તથા મિત્ર રાજાઓને સર્વેને પિતાના પક્ષે તૈયારી કરી હાજર થવા જણાવ્યું. પિતાના બહાદુર પુત્રોથી શોભતે જરાસંઘ અશ્વ ઉપર બેસી લડવા નીકળે. અનેક અપશુકન થયાં તેને પિતાના બળનાં અભિમાનમાં નહિં ગણતાં આગળ પ્રયાણ કર્યું. અગણિત સન્ય સંખ્યા અને બળ જોતાં જરાસંઘમાં મ આવી ગયું. સૈન્ય ઝડપથી દડમજલ કરતું આંધીની માફક ઉપડયું. માર્ગમાં વિસામો કરવાં પણ વિશેષ સમય રોકાયા વગર દેડવા લાગ્યું. અનેક રાજા-મહારાજાઓની મદદ હતી એટલે હવે તે પિતાના જમાઈને મારનારને જેમ બને તેમ જલદી મારે.
નારદજીને આ વાતની ખબર પડી. તરતજ તેઓ દ્વારિકામાં જઈ કૃષ્ણ મહારાજને સાવધ કર્યા. મેજ શોખ
