________________
૧૨. શાંબ-પ્રદ્યુમ્ન
૧૮૯
આ સાંભળી કૃષ્ણ ખૂબજ ગુસ્સે થઈ ગયે. મારે પુત્ર મારી હાજરીમાં આવું બેલે છે ! આ બેશરમ છકેલે. પુત્ર હોય કે ન હોય તો શું ! તરતજ બોલ્યા અરે દુષ્ટ, પાપી નીચ તે આખા નગરમાં કાળો કેર વર્તાવ્યું છે તેની મને શરમ આવે છે. અત્યારે ને અબઘડી મારી નગરી છોડીને ચાલ્યો જા, હવે ફરી કદાપિ તારું માં મને દેખાડીશ નહિં. તારા દુષ્કૃત્યોથી હું કંટાળી ગયે છું.
તરતજ તે માતા પાસે જઈ પિતાની આજ્ઞા સંભલાવી પ્રદ્યુમ્નને તે મળીને નગરની બહાર ચાલ્યા જાય છે. પ્રદ્યુમ્નને તેના પ્રત્યે પ્રેમભાવ હોવાથી પ્રજ્ઞપ્તિનામની વિદ્યા વિધિપૂર્વક આપી અને કહેવા લાયક વાત કરી છૂટા પડયા.
પ્રદ્યુમ્ન પણ ભીરૂને હેરાન કર્યા કરતે અને વારંવાર મારતે ઝડતે તેથી ભરૂ સત્યભામાને ફરિયાદ કરતે. સત્ય ભામાં પ્રદ્યુમ્ન પાસે આવી ન બોલવાનું બેલતી અરે ! નીચ મારા પુત્રને મારતે હેરાન કરતો. શાબ ગયો અને હવે તું આવ્યું કેમ? તારું અમારે કઈ કામ નથી. અહીંથી દૂર જાને? અમારા જીવને શાંતિ મળે.
પ્રદ્યુમ્ન કહે હે માતાજી! હું કયાં જાઉં?
સત્યભામા બેલી જ્યાં શાંબ ગમે છે ત્યાં મશાનમાં તું જા એટલે અહીં સર્વેને શાંતિ રહે.
પ્રદ્યુમ્ન કહે છે માતાજી! આપની આજ્ઞા મુજબ જવા હું તે તૈયારજ છું. પરંતુ કયારે આવું તે પહેલાં નક્કી
