________________
૧૭૨
- પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
રીતે ચિંતા નથી પરંતુ એક વાત જે મારા દિલમાં શાળીની જેમ ખુંચે છે તે કહું. હે સ્વામી! જેને પુત્ર મહાપરાકમી કે વિદ્વાન હોય તેની માતા જગતમાં ખ્યાતિ મેળવે છે. આથી હું આપને નમ્ર વિનંતિ કરું છું કે મને પ્રદ્યુમ્ન જે મહાપરાક્રમી પુત્ર જોઈએ.
કૃષ્ણ કહે-અહો ! આટલી જ વાત છે? મુંઝાવાની કે મુરઝાવાની કઈ જરૂર નથી. તારી ઈચ્છા પૂર્ણ કરવાને હું મારાથી બનતું બધું જ કરીશ. એ માટે તું બેફિકર થઈ જા. ત્યાંથી કૃષ્ણ પિતાના આવાસે આવીને વિચારવા લાગ્યા કે સત્યભામાને જઈએ એ પુત્ર મલે એ માટે શું કરવું ? ત્યારબાદ બીજા દિવસે બ્રહ્મચર્યવ્રતનું પાલન કરતાં કરતાં અઠ્ઠમ તપની આરાધના શરૂ કરી. ખૂબ જ ભક્તિભાવ પૂર્વક તેમણે હરિણમેષી નામની દેવીની આરાધના કરવા લાગ્યા. જે તપની સિધ્ધિ અચિંત્ય છે તેવા તપના પ્રભાવથી ત્રીજા ઉપવાસના અંતે તે દેવી સાક્ષાત પ્રગટ થયા અને પૂછયું કે હે રાજા ! શા માટે મને યાદ કરે છે? કૃoણે દેવીને બે હાથ જોડીને કહે છે કે હે દેવી ! મારી સત્યભામા નામની પટ્ટરાણને પ્રદ્યુમ્ન જે પુત્ર જોઈએ તેથી મેં આપને યાદ કર્યા.
પ્રસન્ન થયેલાં દેવીએ એક અમુલ્ય મોતીને હાર આપે અને કહ્યું જે સ્ત્રીમાં પ્રદ્યુમ્ન સમાન પુત્ર મેળવવાની ઈચ્છા હોય તેને આ મતીનો હાર પહેરાવજે અને ભગવજે જેથી તેની અભિલાષા તૃપ્ત થશે. એ હાર લઈ
