________________
૧૧. પિતા-પુત્ર મિલન
૧૬૯
સાથે પરણાવ્યું. સર્વત્ર ભાટ-ચારણે પણ કુમારના ચરિત્રે ગાઈને વાહ વાહ કરી રહ્યાં.
[એક વખત કૃષ્ણ વાસુદેવને વિચાર છે કે મને બધા ખમ્મા ખમ્મા કરે છે. હું બધાને વહાલે છું તે હું મારી રાણીઓ સહિત બધાની પરીક્ષા કરું કે લોકે મને કેટલા સમર્પિત છે. એક દિવસ માથું દબાવીને કૃષ્ણજી પલંગમાં સૂઈ ગયા. આ વખતે નારદજી ફરતાં ફરતાં કૃષ્ણના મહેલે પહોંચ્યા, કૃષ્ણને ગમગીન બનીને પલંગ પિઢેલા જોઈ પૂછયું કે આજે હે ગોપાલ તું નરમ કેમ છે?
ત્યારે કૃષ્ણ જણાવ્યું કે મારું માથું દુખે છે. હેકટરે, વૈદ્યો, હકીમની કઈ દવા લાગુ પડતી નથી. પણ ત્રષિરાજ એક ઉપાય છે કે કઈ પિતાના પગની રજ આપે તે મારું માથું મટે પણ ચરણરજ આપનાર નરકે જાય !
નારદજી ત્યાંથી રૂકિમણીના મહેલે આવ્યા. આગતા સ્વાગતા કરી પુછયું. આપને કંઈ કાર્ય હોય તે જણાવે,
નારદ કહે હે રૂકિમણી કૃષ્ણજીને માથું દુખે છે. ઘણા ઉપચાર કર્યા છતાં મટતું નથી. શું વાત કરે છે ? મારા સ્વામિને ભયંકર તકલીફ છતાં મને ખબર નથી ? એ બોલતી રૂકમણ રડી પડી. નારદજીએ માથું દુખતુ મટી જાય તે ઉપાય બતાવ્યું. ત્યારે રુકિમણું બોલી ! | હે મુનિવર્ય મારા નિમિત્તે મારા સ્વામિનાથનું દુઃખ દૂર થતું હોય તે મારે નરકે જવું પડે તે પણ હું તૈયાર છું ! તેમના પગની હું મેજડી કહેવાઉં. બધી દાસીઓએ
