________________
૧૦. કુમારના કૌતુકા
વાળ ઉતારી લીધા પણ ખબર પડી નહિ...—અસલ રૂકિમ ણીને અંશમાત્ર તકલીફ પડવા દીધી નહિં —દાસીએ હરખાતી અને રૂકિમણીના જ ગુણેાની પ્રશસા સત્યભામા પાસે કરવા લાર્ગી—ત્યારે ઈર્ષાળુ સત્યભામા બોલી.
હું દાસીએ—એ કિમણીના વાળ ખતાવા, જ્યાં વાળ ખતાવવા માટે થાળી ઉપરના રૂમાલ ખસેડયા તે વાળ ન દેખાયા પણ દાસીઓના નાક, કાન, વાળ, આંગળીએ દેખાઈ, દાસીઓને કહ્યુ કે તમેાએ શું કર્યું; ! તમારા નાક, કાન, વાળ. કપાઈ ગયા. એક બીજાની સામું જોવે છે. ત્યારે મખર પડી—
૧૬૧
સત્યભામા વિચારે છે કે જરૂર રૂકિમણી મંત્ર-તંત્ર યંત્ર કરાવતી લાગે છે. તેથી ક્રોધાયમાન બનેલી સત્યભામાએ અન્ય અનુચરાને મેાકલ્યાં અને કહ્યું કે ગમે તે રીતે ખળજબરીથી પણ ફિકમણીના વાળ ઊતારીને લઇ આવેા ! બાળમુનિએ તેમને સૌને પણ હેરાન હેરાન કરી નાંખ્યા. તેમના બધાંના વાળ ઉપરાંત શરીરના અમુક ભાગની ચામડી પણ ઉખેડી નાંખી. સૌ રડતાં રડતાં પાછાં આવ્યાં.
આથી આ કુ ંઆ થતી સત્યભામા કૃષ્ણ મહારાજ પાસે જઈને ફરિયાદ કરી અને કહ્યું અમારી શરતમાં કિમી હારેલ છે. તેમાં તમે બળદેવજી અને દુર્ગંધનજી સાક્ષી હતાં. માટે હવે તમે જાતે જઈને રૂકિમણીના વાળ ઊતરાવી મને આપે.
પ્ર ૧૧
