________________
૧૫૮
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
તે કદાચ મૃત્યુ પણ પામે આથી આ લાડુ આપને આપતાં હું અચકાઉં છું. મને ગભરાટ થાય છે.
બાલમુનિ કહે-એ લાડુ પચાવવાની શક્તિમારામાં છે મને જલદીથી આપી દે. મને કંઈ નહિ થાય. માટે મારી ચિંતા કરીશ નહિ. ગભરાતાં ગભરાતાં રૂકિમણીએ ફક્ત એક જ લાડુ મુનિને આપે. મુનિ કહે છે કે–બાઈ ! ખરેખર તું બહુ કંજૂસ લાગે છે. કૃષ્ણ મહારાજ માટે બનાવેલાં એટલે મને આપવાની આનાકાની કરતી હોય તેમ લાગે છે. એટલું બોલતાં બેલતા મુનિ ખાઈ ગયાં. રૂકિમણીએ બીજું-ત્રીજે ચોથે લાડુ આપે તે તરતજ ખાઈ ગયાં. રુકિમણ આપતી ગઈ અને મુનિ ખાતાં ગયાં. - રુકિમણી વિચાર કરે છે કે આ ઉત્કૃષ્ટ લાડુ કૃષ્ણ મહારાજ પણ એકથી વધારે ખાવા સમર્થ નથી અને આ તે નાનું છોકરું છતાં ઘણા ખાવા છતાં ધરાતું નથી. કેણ હશે આ બાળમુનિ ! એટલામાં જ બાળમુનિ જમી રહ્યા અને હાથ ધેયાં. ખરેખર પ્રદ્યુમ્નકુમાર હસતી રડતી સૌનેમાના પાત્ર રૂપ બની ગયા.
આ બાજુ સત્યભામાની શું સ્થિતિ થઈ તે જોઈએ. પેલા બ્રાહ્મણના સમજાવ્યા મુજબ એક ઓરડામાં શાંતચિત્તે કુળદેવી સમક્ષ બેસીને જાપ કરતી હતી તેવામાં બાગના રક્ષક, વખારના ચેકીયા, જળશાળાના માણસ વગેરે આવીને બૂમ પાડતાં હતાં.
હે રાણજી ! કેઈ એક અજાણ્યા માણસે આવીને
