________________
૧૦. કુમારના કૌતુકે
૧૫૫
જોઈને રુકિમણી અંદર આસન લેવા ગઈ દરમ્યાન તે બાળમુનિ અંદર આવી કૃષ્ણના સિંહાસન ઉપર બેસી ગયા. આસન લઈને રૂકિમણી આવી અને બાલમુનિને સિંહાસન પર બેઠેલા જોયા.
રૂકિમણી બોલી-હે બાલમુનિ, આપ આ આસન ઉપર બેસો આ સિંહાસનના અધિકારી તે માત્ર કૃષ્ણમહારાજ કે તેમને પુત્ર જ છે. તે સિવાય બેસનારને આ સિંહાસનના અધિષ્ઠાતા દેવ હેરાન હેરાન કરી મૂકે છે. માટે મહેરબાની કરી ત્યાંથી ઊભા થઈ આ આસન ઉપર બેસે અને આપ શા કારણથી અહીં પધાર્યા છે તે મને કહેવા કૃપા કરે.
બાલમુનિ હે માતાજી! હું જન્મથી જ તપસ્વી છું. એટલે મને હરાવવા કેઈપણ દેવ સમર્થ નથી. હું ઘણે દૂર દૂરથી આવું છું માટે મહેરબાની કરીને મને અહીંથી ઉભા થવાનું કહેશે નહિં.
આ સાંભળી રૂકિમણી બોલી હે બાળમુનિ! આપે કેટલું મોટું તપ કરેલું છે કે આટલી શક્તિ મલી છે?
બાલમુનિ–હે ભાગ્યશાલીની ! નાની વયથી સંસાર છોડી તપ કરું છું અને મહાપંડિત બન્યો છું જન્મથી માતાનું ધાવણ મેં ચાખ્યું નથી એ વાતને આજે સોળ વર્ષ પૂરા થયા. તે તપ આજે પૂરો થાય છે. રુકિમણી કહે-હે બાલમુનિ! જૈન શાસ્ત્રમાં ઉપવાસ છઠ્ઠ. અઠ્ઠમ અઠ્ઠાઈ વગેરે તપ વિષે હું જાણું છું વર્ષીતપ જેવું અતિ ઉત્તમ તપ વિષે પણ જાણું છું, પરંતુ સોળ વર્ષનું તપ મેં કયાંય
