________________
૧૫૦
પુણ્યના પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
માતા પાસે ગયા.
આ બાજુ કુંવરે નગરોના ઔજા દરવાજામાં પ્રવેશ કર્યાં. ત્યાં એક સોનાના રથ દેખ્યા. રથમાં કેટલીક સ્ત્રીએ મોંગલગીત ગાતી હતી. રથ ઉપર ધ્વજા ફરકતી હતી– વિદ્યાના મળે કુંવરે જાણ્યું કે સત્યભામાના પુત્ર ભાનુકુમાર નાં લગ્ન હાવાથી કુંભારને ઘેર કુંભ વધાવવા જાય છે તેથી કુંવરના મનમાં થયું કે લાવ ત્યારે કંઈક વિઘ્ન કરીને
રાજી થઉં.
કુંવરે બેડોળ રૂપ ધારણ કર્યું. એક માયાવી રથ મનાવી એક બાજુ ઉંટ અને ખીજી બાજુ ગધેડા જોડયે અને તે રથ હાંકવા લાગ્યા. લાકો મશ્કરીથી ખોલવા લાગ્યા કે આ કઈ જાતિના રથ છે? તેના હાંકનારા બુદ્ધિશાળી દેખાતા નથી. મ'ગલગીતવાળા રથની સામે રથ લઈને જાય છે ત્યારે રાજાના માણસો કહે તારો રથ ખાજુ પર ઉભા રાખ–સત્યભામાના રથને મા` આપ,
સત્યભામા કોણ ?....કૃષ્ણની પટરાણી તરીકે તમે કહેા છે તે સમજી લેજે ટુ' પણ કૃષ્ણના દીકરા છું. ત હું શા માટે રથ ચલાવી ન શકું ? બધા તેને ધમકાવવા લાગ્યા. કૃષ્ણને દીકરી આવ્યા હાય ? તેવામાં કુમારે તે રથની સાથે રથ જોરથી અકાળ્યા, તેથી કાઈના દાંતપડી ગયા, કોઈના હાડે લાહી નીકળ્યું, કપડાં કંઈકના ફાટી ગયાં, સ્ત્રી રુદન કરવા લાગી. ત્યાં તે બધી માયા સ`કેલી લીધી....બધા વિચારમાં પડી ગયા. આ શું? જરૂર કંઇક માયા જાળ છે!
