________________
૮. નારદજી પાછા ફર્યા
૯૫
પામી મેક્ષે ગયાં. ત્યારથી હું આપની ચાતક પક્ષીની જેમ રાહ જોઈ રહ્યો છું. આજે મારે મન સેનાને સૂરજ ઉગ્યે છે જેથી આપના દર્શન પામી પાવન થયો છું. હવે આપ મારી પાસેથી આ બધી મંત્ર-વિદ્યા વગેરે ગ્રહણ કરશે. આજથી આપ મારા સ્વામી છે અને હું આપને દાસ છું આમ કહી દેવે બે કુંડલ એક હાર અને અમુલ્ય વસ્ત્રો ભેટ આપ્યાં, સેવાને લાભ આપી સેવકને તારજે.
પ્રદ્યુમ્નકુમારે કહ્યું–આજથી તું મારો મિત્ર છે. મારી આજ્ઞા પ્રમાણે તું અહીં જ રહેજે અને જ્યારે હું તને બેલાવું કે તરત જ હાજર થજે. આમ કહી પ્રદ્યુમ્નકુમાર રજા લઈ હસતા મુખે કિલ્લાની બહાર નીકળે.
વજ મુખ અને બીજા કુમારે તે એમજ જાણતા હતા કે હવે તે પાછા આવવને જ નથી. ટાઢા પાણીએ ખસ ગઈ. સૌ આનંદમાં આવી ઘેર જતાં હતાં તેવામાં પ્રદ્યુમ્નને આવતે જોઈ નવાઈ પામ્યા. અને બનાવટી પ્રેમ દાખવી કહેવા લાગ્યા કે ભાઈ ! આટલી વેલા તું કયાં હતું? તું આવ્યું નહિ એટલે અમારે જીવ ઉડી ગયું હતું. હાશ, તું આવી ગયે છે એટલે અમને શાંતિ થઈ કિલ્લામાં શું બન્યું તે તે કહે? પ્રદ્યુમ્નકુમારે બનેલી બધી જ હકીકત કહી. વજમુખ વગેરે સૌ બળી રહ્યા પણ બનાવટી હાસ્ય કરી આનંદ વ્યક્ત કર્યો. આમ આ પહેલી સિદ્ધિ મેળવી ખૂબજ આનંદ પામે.
