________________
જીવનપરાગ
પ૭
શ્રાવક સમુદાયના હૃદયમાં ધર્મની ભરતી આવે. અહીં ચરિત્રનાયકની વિશિષ્ટ ઉપદેશ શૈલીથી અનેકનાં હૃદય ધર્મના રંગે રંગાયાં અને તેથી તપશ્ચર્યાનું પ્રમાણ ઘણું વધવા પામ્યું. સીદાતા સાધર્મિક ભાઈઓની ભક્તિ કરવા નિમિત્તા પૂજ્યશ્રીએ એક ફંડની જરૂર જણાવતાં તેમાં આશરે રૂપિયા બે હજાર ભરાઈ ગયા અને એક ઉદ્યોગમંદિરની સ્થાપના પણ થઈ.
અહીંથી સં. ર૦૦૮ના માગસર સુદિ ૧૩ના વિહાર કરી ચરિત્રનાયક વલ્લભીપુર, શિહેર, ભાવનગર, ઘોઘા, તણસા, ત્રાપજ, દીહોર, ટાણું આદિ મેટા ગામમાં સ્થિરતા કરી
પાલીતાણા સાહિત્ય મંદિરમાં પધાર્યા. ત્યાં શ્રી સિદ્ધાચલની યાત્રાથી અપૂર્વ આનંદ માણ્યા. ત્યાંથી વિહાર કરી ગિરનાર પધાર્યા.
તીર્થાટન પણ માનવજીવનનું એક મહાફળ છે, એટલે સાધુપુરૂષ સમય-સંયોગોની અનુકુળતા દેખતાં જ તીર્થયાત્રા કરે છે અને તેનાથી પોતાની સંયમસાધનાને પુષ્ટ બનાવે છે. ગૃહસ્થોએ પણ વર્ષમાં ઓછામાં ઓછી એકવાર તીર્થયાત્રા કરવી જોઈએ, એવું શાસ્ત્રકારોનું ફરમાન છે, કારણ કે તેથી સમ્યકત્વ નિર્મળ થાય છે, નવા નવા ભાવિકેના સમાગમમાં આવવાથી જ્ઞાનની વૃદ્ધિ થાય છે અને જીવનશુદ્ધિ માટે સંક૯૫ શિથિલતા તજી દેઢ-દઢતર-દઢતમ ભાવને ધારણ કરે છે.
ગિરનાર એટલે ભગવાન અરિષ્ટનેમિનાં ત્રણ કલ્યાણકોથી પાવન થયેલું મહાતીર્થ. એના ગગનચુંબી ભવ્ય જિનાલમાં
