________________
દુઃખને દૂર કરવાનો સમય મળે તે દુઃખીયારા શું શું પુરૂષાર્થ ન કરે ! તે ન્યાયે વીરમતી કેઈને સહકાર લીધા વિના એકાકી ઋષભ પ્રભુના જિનાલયે ગઈ. સ્નાન કિયા માટે અપ્સરાઓએ કપડાં દૂર મૂક્યાં. તેવામાં ચતુરાઈથી ભરેલી વારમતી કપડા લઈ મંદિરના દરવાજા બંધ કરી સંતાઈ ગઈ. વસ્ત્ર ન જેવાથી દેવીએ કહ્યું. જેણે અમારાં કપડાં લીધાં હેય તે અમને આપી દે.”
રાણીઓ પ્રત્યુત્તર આપ્યું કે “કપડાં જોઈતાં હોય તે પુત્રનું વરદાન આપો, દેવી કહે “તારા ભાગ્યમાં જ પુત્ર નથી તે વરદાન કેવી રીતે આપું ! પણ તને સર્વ વશ થાય તેવી ચમત્કારિક વિદ્યા આપું?” વિદ્યા મેળવી કપડાં પાછાં આપી દીધાં. વિરમતી મહેલે આવી તેણે વિદ્યાના બળે સર્વને વશ ક્ય.
વીરસેન રાજાએ પુત્રને ચંદ્રકુંવર નામથી અંકિત કરી ચંદ્રાવતી રાણી સાથે દિક્ષા ગ્રહણ કરી. બાલ ચંદરાજા તથા નવેઢા ગુણાવલી વીરમતીને વશ થઈ ગયા. ગુણાવલી પણ સાસુને સમર્પિત થઈ. પુણ્યદયના પ્રભાવે ચંદરાજાની કીર્તિ ફેલાઈ તે વીરમતીને જરા પણ ગમતું નથી. અંદરાજા અને ગુણાવલી આનંદથી રહે તે પણ ગમે નહિં.
વીરમતી ગુણાવલીને કહે “તું ઘણી સમજુ છે. પણ દુનિયાથી અજાણ છું. દુનિયા ઘણી વિશાલ છે. કેવા કેવા પ્રસંગો બને છે તે રાજમહેલમાં રહેવાથી ખબર ન પડે. મારી પાસે જે વિદ્યા છે તેના પ્રભાવે તને ઘણું કૌતુકે દેખાડું.
