________________
૩૫
૫ ઢાળ જ છે (વર્ધાના વડલાની નીચે બેઠે એકવી જોગી-રાગ).
કેને કોની સગાઈ ભાઈ, સહુ સ્વારથના સાથી. ચંદરાય શૈયામાં સુતે, બેટી નીદ્રા આણી, ગુણવલી આવીને જગાડે, બેલે કપટી વાણ—કને ૧ ઉઠો રાયજી પ્રભાત પ્રગટે-તે પણ શે નવ જાગે, રજની આખી બહુ ઘેર્યા છે, હવે તે નિદ્રા ત્યાગ–કોને ૨ આળસ મરડી એમ બોલતાં, ચંદરાય ત્યાં જાગે, રાણજી તમ આંખલડીમાં, ઉજાગરે ક્યમ લાગે—કને ૩ રાણી ત્યાં જિન ભક્તિમાં રાતડી આખી ગાળી, ચંદ કહે કે મેં પણ સ્વપ્નામાં વિમળાપુરી ભાળી–કોને ૪ તમને હોંશે ફરતાં દીઠા, સંગે વીરમતી માતા, ગુણાવલી બેલી કે સ્વપ્ના, સાચા કદી ન થાતા–કેને ૫ ત્યાં તે રાણી મીઢલ જેતી, ચંદરાયના હાથે, મનમાં સાચે જરૂર તેઓ, આવ્યા હશે હમ સાથે કોને ૬ વીરમતી પાસે જઈને કહેવા લાગી રાણી, હે સાસુજી તમ પુત્રે સહુ, વાત લીધી છે જાણી કોને–૭ તમ વિદ્યા તે મારે માટે, નકલી છે દુખ કરણી, પ્રેમલા લચ્છી જરૂર મારા, ચંદની સાથે પરણી-કેને ૮ વીરમતી ક્રોધિત થઈ ચાલી, પુત્રતણે વધ કરવા, તે દેખીને ગુણાવલી ત્યાં, લાગી ઘણું કરગરવા-કેને ૯
