________________
૨૨૨
મુનિજીવનની બાળપેથીઅને મર્યાદાઓનું કડક પાલન નથી, તે ગરછના સાધુઓ જૈન સંઘ માટેની મૂલ્યવાન મૂડી બની શકતા નથી, તેવા શિસ્તહીન અને મર્યાદાહીન સાધુઓનો ગચ્છ ન કહેતાં તેને ટેળું જ કહેવું જોઈએ. જે શિષ્ય આચાર્યના કાબૂની બહાર ચાલ્યા જાય તે છેવટે કાલકસૂરીશ્વરજીની જેમ તે આચાર્યો ગચ્છને ત્યાગ કરીને અન્ય ગચ્છને આશ્રય લે જોઈએ. પ્રાપ્ત અને કપિક શિષ્ય
હવે આપણે નૂતન આચાર્યનું સૂત્રાર્થને દાન અંગેનું કાર્ય વિચારીએ. પ્રથમ તે સૂવાર્થનું દાન તે જ શિષ્યને કરાય જે ધર્માથી હાય, મધ્યસ્થ હેય અને બુદ્ધિમાન હોય. આવા શિવે કઈ વાતમાં કદાગ્રહ કરતા નથી, પવિત્ર આશયવાળા હોય છે અને નજીકમાં જ મેક્ષગામી હોય છે. બુદ્ધિમાન હોવાને કારણે સૂક્ષ્મ અને સ્કૂલ ગુણે અને દેષને ગંભીરપણે સમજી શકતા હોય છે. જેમ હડા નામની વનસ્પતિને કઈ પણ જાતને પ્રતિબંધ હોતે નથી તેમ આ સાધુઓને ધનાદિ પદાર્થોમાં ક્યાંય પ્રતિબંધ હેતે નથી. આથી જ તેને નિર્મોહી બનાવવાનું કામ ગુરુના માટે ઘણું સહેલું બની જાય છે. પ્રાપ્ત શિષ્ય
જે સાધુન જેટલે દીક્ષા પર્યાય થયે હોય તેટલા વર્ષના દિક્ષા પર્યાયે તે સાધુને જે સૂત્ર ભણવાને અધિકાર પ્રાપ્ત થતે હેય [દા. ત. ત્રણ વર્ષને દીક્ષા પર્યાય થાય
