________________
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
२७
આહાર શુદ્ધ હોવા છતાં જે આધાકમીની બુદ્ધિથી સાધુ ગ્રહણ કરે અને વાપરે તે તેને આધાકર્મને જ દોષ લાગે. (૧૦ આધાકમી આહારગ્રહણ અંગે શંકા-સમાધાન
જે આધાકમી આહાર સાધુએ કર્યો નથી, કરાવ્યું નથી અને તેની અનુમોદના પણ કરી નથી તે સાધુને તે વહેરવામાં શો દોષ?
અહીં વહોરવું એટલે નિષેધ ન કરે. આ જ અનિ-- ધરૂપ અનુમોદના લાગુ થઈ ગઈ.
ઉપસંહાર : આધાકમી વસ્તુગીતાર્થ ગુરુની આજ્ઞાથી સકારણ પણ વાપરવી પડે છે તે તેમાં આસક્તિ તે કરવી જ નહિ. સકારણ કે નિષ્કારણનું પ્રાયશ્ચિત્ત તે અવશ્ય કરવું. જો તેમ ન કરે તે તે સાધુ જિનાજ્ઞાભંજક કહેવાય. આવે સાધુ લેચ કરે કે ઉગ્ર વિહાર કરે તે બધું જ નકામું છે. જેમ કબૂતર પિતાનાં પીંછાં તોડે છે, તેમાં તેને કઈ ધર્મ થતો નથી તેવી જ રીતે આજ્ઞાભંજક ગમે તેટલું કષ્ટ ભેગવે પણ તેમાં તેને કોઈ ધર્મ હોતો નથી.
(૨) ઔદ્દેશિક દોષ વસ્તુ તે ગૃહસથે પિતાના માટે જ બનાવી હોય પણ તે વસ્તુ ગમે તે કારણસર વધી પડે ત્યારે એના એ જ રવરૂપમાં કે તેના સ્વરૂપને બદલી નાંખતી વખતે કઈ પણ યાચકને નજરમાં રાખવામાં આવે તે તે વસ્તુમાં ઓશિક દેષ લાગુ થાય. આ દેષના બે પ્રકાર છે. (i) ઘ (i) વિભાગ.
