________________
૧૬૮
મુનિજીવનની બાળથી
સાથે ગૃહસ્થ રાખીને, વચ્ચે પડદે રાખીને, તે આગંતુક સાધુ રોકાય. (આ વિધિ બીમાર સાધ્વી સાવ એજ્યાં હોય ત્યારે સમજવી.) તે સાધ્વીજીને સારું થયા પછી જે તે સકારણ એકલા થયાં હોય તે તેમને યતનાપૂર્વક સમુદાયમાં ભેગાં કરાવે. જે નિષ્કારણ એકલાં થયાં હોય તે ઠપકો આપીને ભેગા કરાવે.
૨ ગ્લાયતના દ્વાર ગામમાં આવેલા એકાકી વિહારી સાધુને જે ખબર પડે કે આ ગામમાં નહીં પરંતુ બાજુના ગામમાં કોઈ સાધુ બીમાર છે. તે તે સાધુ શ્રાવકના આગ્રહ વગેરે કારણથી ત્યાં જ નવકારશી કરીને કે સૂકું–પાકુ લઈને બાજુના ગામમાં પહોંચી જાય. ગ્લાનસેવા માત્ર સાંગિક કે અસાંજોગિક સુસાધુની જ ન થાય પરંતુ પાસથે, એસન્ન, કુશીલ, સંરક્ત કે નિવાસી એવા પણ પ્લાનની સેવા કરી શકાય. જેથી અંતમાં હિતશિક્ષા આપીને તેમનું જીવન સુધારવાની શકયતા ઊભી થાય. તેમાં એટલું જ વિશેષ સમજવું કે તેવા પાસસ્થા વગેરેની સેવા પ્રાસુક વસ્તુઓથી કરવી. જેથી તે શિથિલ સાધુને પ્રાસુક વ્યવહારનું મહત્વ , સમજાય.
કઈ ગામમાં ગ્લાનને યેગ્ય વસ્તુ મળી જાય તે ગ્લાનવાળા ગામમાં જઈને તે ગામના આચાર્યને બતાવીને તેમની સંમતિ મળે છે તે વસ્તુ લાનને આપે.
સવાલઃ આ રીતે અનેક ગામમાં ગ્લાનની સેવા કરતા સાધુએ પોતાના આચાર્યની આજ્ઞાને લેપ કર્યો ન કહેવાય?
