________________
૧૨૮
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
રજ અને સચિત્ત પાણી પાત્રામાં ન પેસે તે છે. તેમ જ શરીરનાં અંગેની લજજા ઢાંકવા માટે જરૂરી છે.
(૭) રજસ્ત્રાણ પાત્રને બહારથી ચારે બાજુ લપેટતા નીચેની પડઘીથી માંડીને અંદર ચાર આંગળ પહોળું વધારે રહે એવડું રજસ્ત્રાવું જોઈએ. તે રાખવાથી રાત્રિના સમયે જમીનમાંથી રજનો ઢગલો કાઢીને ઉંદરે પાત્રામાં ભરી ન શકે તથા વષકાળમાં ધુમ્મસ તથા સચિત્તરજથી પણ રજસ્ત્રાણ પાત્રાનું રક્ષણ કરે છે. પૂર્વની પરંપરા મુજબ દરેક પાત્રમાં એકેકું રજત્રાણ જુદું જુદું રખાતું
હતું,
( ૮-૯-૧૦ ) ત્રણ કપડા શરીરે ઓલ્યા પછી જેને છેડે ખભા ઉપર નાખી શકાય તેટલા અર્થાત્ સાડા ત્રણ હાથ લાંબા અને અહી હાથના પનાવાળા ત્રણે કપડા હિોવા જોઈએ. હાલમાં ઉપરનાં કપડાં સાડા પાંચ હાથનાં રખાય છે. તેમાંના બે સુતરાઉ અને એક ઊનને (કામળી) હવે જોઈએ. કપડા હેય તે ઠંડીથી બચવા માટે ઘાસની જરૂર ન પડે કે અગ્નિને ઉપયોગ ન કરે પડે. નબળા સંઘયણવાળાને ધર્મધ્યાનમાં સ્થિર થવા માટે અને મૃતકને ઢાંકવા માટે કપડાં જરૂરી બને છે. ઊનના કપડાના ઉપ
ગથી કાળના સમયમાં સંપાતિત જીવોની રક્ષા થાય છે. તથા ભિક્ષા આદિ અર્થે બહાર ગયેલે સાધુ એકાએક વરસાદ પડે તે અપકાયના જાની રક્ષા પણ કરી શકે છે. અસહિષ્ણ માટે ભિક્ષા લાવવાના તથા સ્પંડિલ આદિના
