________________
મુનિજીવનની બાળથી-૨
૪૯
અભાગણી” જાહેર થયેલી બહેનના ભાઈજ્જુ પ્રત્યેક વાકય મારા અંતરમાં સેક્સ વૈસગ્ય ભરી ઘહ્યું હતું.
હું બહાર નીકળી ગયે. ન્યૂળી થાળી બૂમ. સ્પેશિયલ
ક્ષ્મી
રૂમમાં દાખલ થતાં જ મનમાંથી સવાલ જાગી પડ્યો કે શું આ આવી બધી કથાઓ સ્પેશિયલ રૂમમાં ભજવાતી હશે! જનરલ ર્ડમાં આમાંનું કશું નહિ હોય? રામ જાણે.
ચાર વીસી વટાવી ગયેલ જણાતે એક સાવ વૃદ્ધ આદમી જાણે મરવાની રાહ જોતા હોય તેમ તેનું માં કહેતું હતું.
અને...હા... મારી કલ્પના સાચી હતી તેની ખબર પાંચ જ મિનિટમાં મને પડી, મેં વાસક્ષેપ, માંગલિક શ્રવણવિધિ પતાવી ત્યાં જ બુશ-શર્ટ અને પેન્ટમાં અદ્યતન રીતે સજ્જ એક યુવાન આવ્યું. એના પગમાં ધમધમાટ હતે; એના મેં ઉપર તિરસ્કાર હતા. આવતાંની સાથે બરાડી ઊડ્યો, “પપ્પા ! દવા કેમ લેતા નથી ? નર્સે ફરિયાદ કરે છે ! આટલા બધા રૂપિયા ખર્ચ છું તેને પછી અર્થ શે ? આના કરતાં તે તમારે પતી જવું જોઈએ. સમાજની બીકે મારે આ બધું કરવું પડે છે તે માટે. મારે ટાઈમ વેસ્ટ થાય છે તે તે જુએ!”
બુદ્વા બાપે માંડ અડધા બેઠા થઈને થોથરાતા શબ્દોમાં દીકરાને કહ્યું, “દીકરા હરેક પળે જમડાની રાહ જોઉં મુ. ૪
