________________
અનિહાં રે નૈતિ અતિ તે પુદ્ગલ વિષે રે, કરે અજ્ઞાની જીવ ।। નવ નવ પજ્જવ ઉપજે રે, વલી વ્યય હોય સદીવ | મોહનિ∞ પા અનિહાં રે નિશ્ચય ધ્રુવ અવિનાશિ છું રે, જ્ઞાયક રૂપ એક ત્રિકાલ II રતિઅતિ નહીં મુજને રે, પુદ્ગલ પરજાય નિહાલ | મોનિo II૬॥ અનિહાં રે કઠિણ વચન કહે કોઇ કદા રે, કરવો ન ઘટે ૪આક્રોશ ।। છોડ્યા રાગ વીરોધને રે, તો મુજ કિણ વાતે રોષ | મોહિન∞ IIII અનિહાં રે વચન તે સર્વ પુદ્ગલ દશા રે, વચન મુજ ફરસે ન કોય ।। વચન અગોચર આતમા રે, વચન દુ:ખ મુજ વિ હોય II
ન
મોહનિ૦ ॥૮॥ અનિહાં રે આહારાદિ સંજમ અર્થથી રે, પજાચું છું હું જિ માન ॥ વિણ સંજમ કાલ અનંતથી રે, બહુવિધ પામ્યો અપમાન II
મોહિન∞ IIII અનિહાં રે જિન જેહ ભાવ નિષેધિયા રે, તે આદરું નહિ કોઈ વાર II કાઉસ્સગ ધ્યાનમાં થિર રહ્યો રે, હું ન ચલું ભયથી લગાર I
મોહનિ૦ ॥૧૦॥ અનિહાં રે વસતિ આદિ જે જે નિષેધિયું રે, નવિ આદરું કોઈ પ્રકાર ॥ હું નિશંકિત ચેતના રે, અક્ષય નિર્ભય સુખકાર | મોહનિ∞ ॥૧૧॥ અનિહાં રે કરે સત્કાર કોઈ મુનિ તણો રે, મુનિ ન કરે લોભ લગાર ॥ ચેતનતા સહુ જીવની રે, સરખી સંગ્રહનય ધાર ॥ મોહિન૦ ॥૧૨॥ અનિહાં રે સાત પરિસહ ચારિતમોહથી રે, દર્શનમોહનિથી એક શંકા કંખા જિન વચનમાં રે, ટાલી રાખો દરશ વિવેક ॥
મોહનિ૦ ॥૧૩॥ અનિહાં રે આહારાદિક અણલાભતા રે, જાણે પુરવ ફલ અંતરાય ॥ ભાવલબ્ધિ દાનાદિક ભાવતો રે, રહે નિજગુણ મગ્ન સદાય ॥
મોહનિ૦ ॥૧૪॥
૬૪
