________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૬
૩૦૫
|| દોહા ||
અહોનિશ એહવી વારતા, વિવિધ ગોષ્ઠિનો મેલ; નૈમિત્તિક સાથે કરે, દિવસ ગમે એમ ગેલ. પ એ અંગજ છે માહરો, મન નવિ જાણે કાંય; લઘુવયથી પણ યોગનો, પૂર્ણ લહે આમ્નાય. ૬ એણે નિજ જન્મનું સાધિયું, ફળ એમ ભાખે ૨ાય; નૈમિત્તિક પણ નય૨માં, મર્મ જોવે સવિ ઠાય. ૭ ક્યારે જાયે નિજ ઘરે, ક્યારે શ્રીપુર જાય; ક્યારે શેઠ નિજ માતના, પૂછે સુખ સમુદાય. ૮ હવે જયાદિક ચિંતવૈ, પ્રિયા દુઃખથી રાય; આપણ હી મરતો હુતો, ટલતી સહેજે બલાય. ૯ પણ એ નૈમિત્તિયા થકી, ચિરંજીવિત થયો ભૂપ; પણ આપણ મન ચિંતવ્યું, કિમ હોશે અર્થરૂપ. ૧૦ ચાર માંહે એક બોલીઓ, આઠ દિવસની સીમ; કુશલ ક્ષેમની વારતા, આવશે એ નીમ. ૧૧ ચાર દિવસમાં કીજિયે, લાખ તણું ઘર એક; પંચમ દિવસે રાયને, પેસારીજે શુભ મુહૂર્ત અપવર્ગમાં, થાપીજે જિહાં ભૂપ; દ્વાર દેઈને જગાવીએ, અનલ મહાચિદ્રુપ. ૧૩ કાર્ય સીઝશે આપણું, રાજ્ય હોશે નિજ હાથ; પણ જાણે નહીં બાપડા, પુણ્ય અછે જસ સાથ. ૧૪ તસ માઠું નવિ નીપજે, જો કરે કોડિ ઉપાય; પરને જેહવું ચિંતીએ, તેહવું નિજ ઘર થાય. ૧૫ II ઢાળ છઠી II
છેક. ૧૨
(કરતાં સેતી પ્રીતિ સહુ હોંશે કરે રે કે સહુ— એ દેશી)
હવે તે મંત્ર પ્રચ્છન્ન, સુણે અદ્રશ્ય થઈ રે કે સુણે અદ્રશ્ય થઈ રે; જોઈ મર્મ રહસ્ય તે, થાનકમાં જઈ રે કે થા તેહ કુમ૨ની કુબુદ્ધિ, જતુગૃહ માંડિયું રે કે જ પૂજ્ય વિનય વ્યવહાર,પણું સવિ છાંડિયું રે કે ૫૦ ૧
૧. લાક્ષાગૃહ
