________________
૪૪૨
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ ભવભ્રમણથી પરિવંતા ખુઢ્ઢા, લેશે તિહાં કણે દીક્ષા; આપ તણું દુષ્કૃત આલોઈ, ચરણ ઘર્મ ગ્રહી શિક્ષા. ભ૦૧૨ આલોઈ નિઃશલ્ય થઈને, કર્મમયલ સવિ ટાલી; લખણા જીવ તે સિદ્ધિ લહેશે, ખુજી આપ સંભાળી. ભ૦૧૩ ભાવશલ્ય થોડું પણ બહુ હોય, અણઆલોયું હંતું; ગારવ પ્રમુખ અવગુણથી વઘતું, સહુથી એ છે નિરતું. ભ૦૧૪ ઇતિ શ્રી લખણા દૃષ્ટાંત શલિસન્નાહ મુનિએ રુપ્પી સમણી આગળ કહ્યો. તે માટે વત્સ! તું ભવમાં, દુઃખ ન લહે અતિ તીખાં; લખણા આર્યાની પરે તેણે મેં, વચન કહ્યાં સુઘા સરીખાં. ભ૦૧૫ શીલસન્નાહ મુનીશ્વર બોલ્યા, ભલી પરે આલોયે; પુત્રી! નિજ આતમને નિર્મલ, કરી શિવગતિ ઠાવેયે. ભ૦૧૬ બહુશ્રુત પાઠ પઢી તું વસે, દુર્ઘર કૃત તપ આચરણા; ત્યાં કોઈ શલ્ય અપલપીને, નહીં થાશે ભવતરણાં. ભ૦૧૭ રાનમાંહે રોયું જેમ નાટક, અંઘની આગળ અફઘું; બહેરા આગળ જેમ વાતડલી, તિમ મનશલ્ય ચારિત્ર વિફળ્યું. ભ૦૧૮ ચિરકાલે ઘમીયું તે કંચન, એક ફંકમાં હારે; કાચ કાજે ચિંતામણિ કોઈ, કોડી કાજે કોણ હારે. ભ૦૧૯ ચિંતામણિથી અધિક ચરણ છે, તે તેં પામ્યું પાળ્યું; થોડુંહિ ભાવશલ્ય રાખીને, મૂઢપણે રજે ઢાલ્યું. ભ૨૦ થઈ નિઃશલ્ય આપોપું તારો, દંભ થકી જમવારો; ગારવથી એ લાભ મ હારો, કહું વચન એ ખારો. ભ૦૨૧ વાર વાર એમ સારણ વારણ, ચોયણ કીઘી બહુલી; પણ ચીગટ કુંભે છાંટ ન લાગે, છારે છાણની ગુહલી. ભ૦૨૨ કાણે કુંભે નીર ન ઠહરે, શિખવ્યા બળ નવિ હંસા; લસણ કપૂરે ન હુયે સુગંધું, જવ ન હોયે તંદુલ અંશા. ભ૦૨૩ કાલિ ઘાબલ રંગ ન લાગે, મેંડક કમલ ન ગં; અભવ્ય ઉપદેશ શતે પણ કિમઠી, બૂજવ્યો નવિપ્રતિબોધે. ભ૨૪ તેમ દુર્ભવિ પણ કર્મપ્રબંધે, નાવે ચિત્તમાં કાંય; જ્ઞાનવિમલ પ્રભુ આણ ન માને, વચન ન આવે દાય. ભ૦૨૫
