________________
૨ ૬૭
ખંડ ૩ | ઢાળ ૨૩ પુર પત્ર ફલ છાયા ગહરી, પંખીનો આશ્રમ જિમ સહરી; શું ઉતાવળનું છે કામ, કુમર કહે ઇહાં કરીએ વિશ્રામ.જી ૨૮
વટ તળે સાથરડો કરે રે, સાવઘાન રહે તેય,
પ્રથમ જામ દુગ સા સુવે રે, કુમર જાગ્યો અસિ લેય. ધ્યેય સંભારે ત્રીજે યામેં સંથારે, જાગે સુંદરી પતિ પરિચારે; ચોથે યામે ફરી સા સૂતી, કુમાર જાગંતો રહે નિભ્રતિ.જી ૨૯
જો ઇચ્છે સાવધાનશું રે, દિશિ વિદિશી જે ચાર;
એહવામાં ઉત્તર દિશે રે, દીઠો તેજ અંબાર. સાર રત્ન પરિ ચિત્તમાં ભાવે, તે જોવાને કેડે જાવે; કિહાં નજીક કિહાં દૂરે થાવ, તેજ તણો જે મર્મ ન પાવે.જી૩૦
આગળ જાતાં જોવતાં રે, તેજ થયું વિસરાલ;
પાછે પગે પાછો વળે રે, જાણ્યું એહ ઇંદ્રજાલ. આળ એહ મનમાંહે ભાવિ, સાથરે આવી પ્રિયા બોલાવી; કહે પ્રભાત થયોઊઠોચલીએ, પરિમલ પસર્યોકમલને મલીએ.જી૩૧
*તામ્રચૂડ તરુ ઉપરે રે, બોલે મઘુરી વાણ,
શીતલ માર્ગ પ્રભાતનો રે, ઊઠો થયું વિહાણ જાણપણે કહે કુમાર તિહાં રે, ઉત્તર પાછો ન દિયે લગારે; ચિંતે મન નિદ્રા પરભાતે, મૂકતાં હોયે સ્ત્રીની જાતે.જી૩૨ यतः-जणणी जमुपत्ति पच्छिम-निद्दा सुभासियं वयणं
मणइटुं माणुस्सं, पंच विदुक्खेहिं मुंचंति १ અર્થ-માતા, સાઘુપણું (જમ=યમ, ઉપત્તિ=જન્મ), પાછળી રાત્રિની ઊંઘ, સુભાષિત વચન અને મનને ઈષ્ટ હોય એવો મનુષ્યએ પાંચ ઘણા દુઃખે કરીને છોડાય છે.
શ્રી ચંદ્રોવાર प्रोज्जृम्भते परिमलः कमलावलीनां, शब्दायते क्षितिरुहोपरि ताम्रचूड: मार्गस्तवापि सुकरः खलु शीतलत्वादुच्छीयतां सुनयने रजनी जगाम १
ભાવાર્થ-શ્રીચંદ્ર કહે છે- કમલપંક્તિનો પરિમલ બહકે છે, વૃક્ષોની ઉપર બેસીને ફૂકડા બોલે છે. તેથી ચાલવાનો માર્ગ ટાઢો પહોર હોવાથી સુગમ છે, માટે હે કમળ નયનવાળી સ્ત્રી, રજની તો વ્યતીત થઈ, માટે ઊઠ.
૧. સંથારો, પાથરણું ૨. બે પ્રહર ૩. પ્રહર ૪. કૂકડો ૫. સવાર
