________________
૨૨૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
એમ કહી વસ્ત્ર વિભૂષણ ગ્રહી, અંઘ કૂપમાં નાખી ને સહી; દુષ્ટ તેહ નિજ પુર આવીઓ, પાપ પંકમાં નવરાવીઓ. ૨૩ હવે સુણજો તે સ્ત્રીની કથા, વાટે પથિક બહુ જાતા હતા; કૂપાંતરમાં ભાયગ વશે, પડતાં એક દિશે રહી ઉલ્લસે. ૨૪ શબ્દવેધથી કાઢી તેણે, પૂછી કથા તવ એહવું ભણે; ચોરે મમ ભર્તા બાંઘિયો, દેઈ પ્રહરન જર્જર કિયો. ૨૫ જીવે છે કિંવા તે નહીં, તે જાણે પરમેશર સહી; ભૂષણ સઘળાં મુજ અપહરી, અંઘ કૂપમાં નાખી કરી. ૨૬ એમ કહી ઉત્તર વાળીયો, પથિકે તે ઉપદ્રવ ટાળીયો; અનુક્રમે આવી પીહરભણી, પૂછે સવિકિહાં ગયો તુજ ઘણી. ૨૭ સર્વ વૃત્તાંત કલ્પીને કહ્યો, ક્ષણ એક શોક સંગે પણ લહ્યો; આલિંગી હિયડા ભીતરે, પુત્રી અંશે રખે દુઃખ ઘરે. ૨૮ સુખ દુઃખ સવિલહિયે કૃતકર્મ, ભોગવીએ નડિતજીએ ઘર્મ; જો જમાઈ છે જીવતો, આવી મળશે તો ગુણવતો. ૨૯ હવે જમાઈ ઘનક્ષય નામ, જેહવું નામ તેહવું પરિણામ; ભૂષણ હાર પ્રમુખ ઘન સર્વ, હાર્યું વ્યસન બળે ગતગર્વ. ૩૦ શ્યામવદને તે કેતે કાળ, ફરી આવ્યો સુતરા ઘર ચાલ; હરખી સુકુલિણી ભામિની, ઘન ઘન મુજ દહાડો જામિની. ૩૧ ચિંતે કંત નાખી જે કૂપ, તે એ દીઠી નયણે અનૂપ; કેણી પરે એ આવી જીવતી, માહરી વાત કહી હશે છતી. ૩૨ શંકાણો મનમાં જેટલે, ઘરમાંહે આણ્યો તેટલે; શંક ન કરશો કાંઈ લગાર, એ સવિ કર્મ તણા ઉપચાર. ૩૩ શુભ અશુભ જે આપણે આચર્યા, જે જે પ્રત્યયનાં તે ઠર્યા; તે ભણી કાંઈ નહીં વિષાદ, આણે જો મનમાં આહ્વાદ. ૩૪ એમ નિસુણી સુખ વિકસે તેહ, સ્ત્રી પણ દેખાડે સ્નેહ; મર્મમોસ તણી વારતા, ન કહે ઉત્તમ દોષના છતા. ૩૫ એક દિન તંતે અવસર લહી, સૂતી નારી જાણી સહી; ગ્રહી સર્વ ભૂષણ ઘન તાસ, સ્ત્રી મારી ઘારી વિશ્વાસ. ૩૬ ૧. ભાગ્ય ૨. ગુપ્ત વાત કહેવારૂપ મૃષા
