________________
ખંડ ૩ | ઢાળ ૧૨
૨ ૧ ૧ વચ્છજી મુનિને આગળે, બેસે કરી પ્રણામ; ચિંતવિત સુપાત્રનો, દુર્લભ યોગ એ તામ. ૩ દાન સુપાત્રે અવસરે, શુદ્ધ બુદ્ધ નિરુપાઘ; અંતે સમાધિ મરણને, અભવ્ય જીવે નવિ લા. ૪ ઉત્તમ પાત્ર સુસાધુ છે, શુભ શ્રાવક મધ્ય પાત્ર;
અવિરતિ સમ્યક્દ્રષ્ટિ છે, તેહિ જઘન્ય કહ્યું પાત્ર. ૫ રત્ન કનક રજત મૃત્તિકા, લોહ સમ પાંચ એ પાત્ર;
જિન મુનિ શ્રાવક સમકિતી, મિથ્યાત્વી પણ ગાત્ર. ૬ यतः-काले सुपत्तदाणं, सम्मविसुद्धं बोहिलाभं च,
अंते समाहिमरणं, अभव्वजीवा न पावंति. १ उत्तम पत्तं साहु, मज्जिम पत्तं च सावया भणिया;
अविरय सम्मद्दिट्टी, जहन्न पत्तं मुणेयव्वं. २ ભાવાર્થ-૧. સમયે સુપાત્રદાન, સમ્યક્ પ્રકારે વિશુદ્ધ બોધિલાભ તથા અંતે (મૃત્યુ સમયે) સમાઘિમરણ-એટલાં વાનાં અભવ્ય જીવો પામતા નથી. ૨. સાથું ઉત્તમ પાત્ર છે, શ્રાવકને મધ્યમ પાત્ર કહ્યો છે, અને અવિરતિ સમ્યગ્દષ્ટિને જઘન્ય પાત્ર કહ્યો છે.
એમ વાણી મુનિની સુણી, કહે મુજને અપરાધ; લાગો એક ખગ મેં હણ્યો, જેમ મૃગને હણે વ્યાઘ૭ અટવીમાં અજ્ઞાનથી, કોઈ કર્મને જોર; લાગું પાપ તે હૃદયમાં, ખટકે કાલજની કોર. ૮ સાલ પરે તે અતિ ઘણું, સાલે છે નિત્ય નિત્ય; પ્રાયશ્ચિત્ત તસ આપીએ, મુનિવર આણી પ્રીતિ. ૯ કહે મુનિ રે પુણ્યાતમા, પ્રમાદ થકી હુયે પાપ; પણ તુજને પાપભીરુતા, મહોટો પશ્ચાત્તાપ. ૧૦ તિણથી પાપ તે જાયછે, વળી અરિહંતને ધ્યાન; *નિવિડ જે કીધાં તે ટળે, તો સહસા કોણ માન. ૧૧
અરિહંત ચૈત્ય કરાવિયે, દીજે તસ ઉપદેશ; નિર્મળ મને ઠાઈએ સદા, ન રહે પાપનો લેશ. ૧૨ ૧. શિકારી ૨. નિબિડ કર્મ પણ ટળી જાય તો સહસા કરેલ કર્મ કયા હિસાબમાં?
