________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
૨૦૨
“કર-સંજ્ઞાએ જળ તિહાં માગ્યું, જળ પાઈ કુમરે વે૨ ભાગ્યું; ઘણું ખમિયો પાયે નમિયો, જ્ઞાનવિમળ મતે મન ગમિયો હો માય. પિ૦૩૭ II દોહા | સોરઠી II
૨
સોરઠા–તે પહોતો પરલોક, જાણી તે ક્ષણ તિહાં રહ્યો; તે દુ:ખથી ઘરે શોક, નિરાહાર દિન નિર્વહ્યો. ૧ લેઈ અસિ તે હાથે, આગળ ચાલે જેટલે; શ્રાંત થયો પડી રાતિ, પામ્યો વડ એક તેટલે. ૨ શયનને હેતે કુમાર, જોઈ સારી જાયગા; દેખે કુશ સંથાર, વટ કોટર શાખા વચે. ૩ ચિંતે ચિત્તમાં એમ, કોઈ અગ સૂતો હશે; પહેલાં કીઘો તેહ, જાયે ઉપર જોવા જિસે. ૪ ઉપાડે તે દર્ભ, તિહાં કોટર એક દેખીયો; ઢાંક્યું કાષ્ઠ તૃણેણ, તે પરહો કરી પેખીયો. ૫ ઘરી સાહસ મનમાંહે, પેઠો તે વટ વિવરમાં; આગળ એક સિલ્લાહ, દેખી અચરજ ભૂરમાં ૬ દોહા—શિલા ઉપાડી બિઠું કરે, દેખે તવ સોપાન; ઊતરીયો હળવે વળી, આગળ વિવર ઉદ્દામ. ૭ દેખે તેહમાં મોટકું, ભુવન એક પાતાલ; દ્વિભૂમિક થન પૂરિયું, રતન દીપકે જમાલ. ૮ ઉપર ભૂમિ મણિ ખચિત, મંડપ એક વિચિત્ર; રત્નસિંહાસન માંડિયું, બેઠા કુમર જઈ તંત્ર. ૯ તિહાં એક અપરક બારણું, સહેજે ઉઘડે જામ; રત્નશય્યાએ વાનરી, દીઠી એક અભિરામ. ૧૦ તે દેખી મન ચિંતવે, એ તો અચરજ દીઠ; અનીવૃશ દેખી વાનરી, ભયચિંતા માંહે પઇટ્ટ. ૧૧ શય્યા મૂકી સુરતમાં, લાગી કુમરને પાય; વસ્ત્રાંચલ આકર્ષીને, બેસાડે તિણે
ઠાય. ૧૨
૧. હાથના ઇશારાથી ૨. જગ્યા ૩. મુસાફર ૪. હાથે ૫. સુંદર
