________________
૧૫૨
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
ગૂટક રાખીયા તે બેહુ શિલા હેઠે, વસ્ત્ર કુમરે મૂકીયા, નિષ્કાસણને જોર બહુલો, ચોર કરી તે ચૂકીયા; કુમરે બળથી સર્વ લીધાં, વસ્ત્ર સહુ સાખે તદી, ગુટિકા સંયોગે કુમર હરષ્યો, ચિત્તમાંહે અતિ મુદા. ૨૬
ચાલ
તે પંચમાં રે, ફળ પાકાં સહકારનાં, મૂલ્ય લેઈ રે, વહેંચી દીયે તેણી વારમાં; સહુ ખાવે રે, તૃપ્ત થયા મન અતિ ઘણું, ચોર ચિંતે રે, ઉઘાડે એ ગુફા બારણું. ૨૭
ટક
બારણું એ જો જાણશે તો, ગુફા માહરી જયશે, તો હવે માહરું જોર ઇહાં કણે, કિશું આગળ થાયશે; એહવે નાયકપુર ઘણીનો, ટૂર ૨૦ તવ સાંભળ્યો, તે પંચ નાઠા પ્રથમ તિહાં કણે, ચોર પણ દશદિશ પુળ્યો. ૨૮
ચાલ
હવે કાપડી રે, વિજય ને વસ્ત્રાદિક ગ્રહી, તે ગુટિકા રે, મુખ દેઈ અદ્રશ્ય તિહાં રહી; તરુ ઉપર રે, સાવધાન જોઈ સહી, ભૃગુ કટકના રે, નર પાળા આવ્યા વહી. ૨૯
ત્રુટક વહી આવે પદ વિલોકે, ચોર તે દીઠા નહીં, ગયા ક્યાં ઇમ સુભટ ભાષી, નિજ પુરે તે ગયા વહી; કુમર પણ કોઈ દિશે ઉદ્દેશી, ચાલીયો મહી મંડળે, ગુટિકા પ્રભાવે એક સમયે, પાયસાલે જઈ મળે. ૩૦
ચાલ તિહાં સૂતા રે, પંથી બહુ દેશ-દેશના, તસ વાણી રે, નિસુણે કાને એકમના; વેતાલિક રે, એક બોલ્યો ગાથા કહી,
છપ્પયમાં રે, તે બોલ્યો સુણજો સહી. ૩૧ ૧. કાર્યાટિક, સંન્યાસી
