________________
[ ૩ ] જાતે જ માર્ગ બતાવવા ચાલે. મુનિઓને થયું કે-આ નયસારમાં કઈ ભવ્યભાવિ પિઢયું હોવું જોઈએ. નહિ તો આવી ભાવના કયાંથી જાગે? એ આપણને દ્રવ્યમાર્ગ બતાવી રહ્યો છે, તો આપણે એને ભાવમાર્ગ બતાવવો જોઈએ.
રાજમાર્ગ આવી જતાં નયસારે હાથ જોડીને જ્યારે વિદાય થવાની તૈયારી કરી, ત્યારે મુનિઓએ એને મોક્ષનો ભાવમાગ સંક્ષેપથી કહી બતાવ્યું. સંસારમાંથી કર્મ-મુકત થઈને સિદ્ધશિલા ભણી જવાના મોક્ષમાર્ગથી ભ્રષ્ટ થઈ ગયેલા આત્માના કેવાં બેહાલ થાય છે ! એ ક્યાં-ક્યાં ભટકે છે ! એ કઈ-કઈ રીતે અથડાઈ-કુટાઈને લોહી લુહાણ બને છે ! એને જન્મ, જર, જમ (મરણ)ના કેવા કારમાં દુઃખ સહવા પડે છે અને આ બધાથી મુકત થઈને સર્વ દુઃખ રહિત, ચિદાનંદ-ધન સ્વરૂપ પરમાત્મ પદ પામવાને ઉપાય કર્યો છે? એનો -ચિતાર મુનિએ એ નયસારની આગળ રજૂ કર્યો. નયસારે દ્રવ્યમાર્ગ બતાવ્યો, તે મુનિઓએ એને ભાવમાગ દર્શાવ્યા.
નયસારે મુનિઓના મુખેથી ભાવભીની આંખે સદ્ધર્મ અને નમસ્કારમંત્રને સ્વીકાર કર્યો. સવ–પાપનો અને સર્વ દુઃખનો નાશ કરીને, સદ્ગતિ આપનારો ધર્મ એણે હૈયાના ઊંડા બહુમાનથી ગ્રહણ કર્યો.
શાસ્ત્ર કહે છે કે-કેવળજ્ઞાન પૂર્ણ પ્રકાશ છે. એનો આંશિક–પ્રકાશ સમ્યગદર્શનમાં છે. સંસાર પરના નિવેદભાવ અને મેક્ષ પરના સંવેગ ભાવના પ્રભાવે પરિણામની વિશુદ્ધ થઈ, મેહની ગ્રંથિ ભવાઈ અને આ સમ્ય દર્શનના સૂર્યોદયથી, મિથ્યાત્વના અંધકારથી ભરેલા નયસારના જીવનમાં પ્રકાશ પથરાયે.
ભવ શ્રી મહાવીર દેવ તરીકેના ભવમાં, તીર્થ કરત્વના જે તેજ ઝળહળી ઉઠવાના હતા, એની ઉષા, એનો હે, નયસારના અંતરને આકારો આમ અણધારી રીતે જ ફાટી નીકળે. બસ, દર્શન હવે સાચું મળી ગયું હતું. દષ્ટિ હવે સયમ્ બની ગઈ હતી. એના
