________________
[ ૩૯ ] ચિત્રની અજવાળી તેરસ આવી. ને ત્રણે લોકમાં પ્રકાશની રેખા દોરતે પ્રભુ-મહાવીરનો જન્મ થયે. પટ નંબર ૨૩ :
પ્રભુનું સૂતિકર્મ કરવા, પ૬ દિકુમારીએ આવી. રાસ રમાયા. કેળના ત્રણ ઘરો રચાયા. એક કદલીગૃહમાં મર્દન-લેપની, બીજામાં સ્નાનની અને ત્રીજામાં શણગારની વિધિ થઈ. ગીત–ગાન ને ધનવૃષ્ટિ પણ થઈ ગઈ ને આમ દફકુમારિને ઉત્સવ પૂર્ણ થયે. પટ નંબર ૨૪ :
દેવરાજનું સિંહાસન ડગમગી ઉઠયું. અવધિના અજવાળામાં એમણે જોયું તો વિશ્વના ઉદ્ધારકનો જન્મ થઈ ગયે હતું 'ઈન્દ્ર-વેષણ થઈ. ને દેવ મેરૂ–પર્વત પર જન્મ-મહોત્સવ ઉજવવા તૈયાર થઈ ગયા. સુઘાષા-ઘટના સાદે, સૌધર્મ–દેવલોક થનથની ઉઠ. “પાલક વિમાન તૈયાર થઈ ગયું. ને દેવ-સંઘ સિદ્ધાર્થના રાજ-આંગણે આવી ઊભે.
પિતાનો પરિચય આપીને સૌધર્મેન્દ્ર, ત્રિશલા-માતા પર અવસ્વાપિની નિદ્રાનો પ્રયોગ કર્યો. મહાવીર પ્રભુનું પ્રતિબિંબ ત્યાં મૂકીને, એઓ જગદુદ્ધારક બાળ-મહાવીરને લઈને મેરૂગિરિ તરફ રવાના થયા.
સૌધર્મેન્દ્ર પાંચ રૂપ કર્યો. મૂળ-રૂપે એમણે પ્રભુને ધારણ કર્યા. બીજા બે રૂપથી એએ ચામર ઢાળવા માંડ્યા. ને બીજા બે રૂપથી આગળ-પાછળ વજી અને છત્રને એમણે ઉઠાવ્યું. ને સહુ મેરૂ-પર્વત પર આવી પહોંચ્યા.
જન્મ-મહોત્સવ આરંભાયે. ૬૪ ઈન્દ્રોના હાથમાં જળકળશાઓ હતી. અભિષેકના ધોધ જેતા થયેલા ઈન્દ્ર-સંશયને છેદવા, પ્રભુએ પિતાના ડાબા અંગુઠાથી મેરૂને જરાક ચાંયે ને એની શિલાઓ ધણધણી ઉઠી. ઈન્દ્ર નિઃશંક બન્યા. ભક્તિ-ભાવ-ભર્યા નાચ-ગાન
