________________
[ ૨૧]
એમને પેાતાની અવજ્ઞા જણાઈ. લાલઘૂમ આંખે એમણે ખીજી આજ્ઞા કરી : જાએ. અત્યારે ને અત્યારે એ પ્રજાપતિને કહે। કે-આ પળથી જ શાત્રિક્ષેત્રમાં ઘૂમતા વનરાજની વચ્ચે રહીને તમારે ખેતરનુ રક્ષણ કરવાનુ છે ! એ બેટડાએ થેડા-ઘણાં બળવાન પાકયા-એમાં આટલુ મધું અભિમાન !
વિના
આજ્ઞા પાતનપુર પહેાંચી. પ્રજાપતિએ ધારેલું જ પરિણામ આવ્યું. ક્રોધ-ઝરતી આંખે એણે ત્રિપૃષ્ઠને રાડ પાડીને કહ્યું : ત્રિપૃષ્ઠ ! જા હવે સિંહની મેડમાં ! પરિણામ ઉપાડેલુ પગલુ મે।ત ભણી જ લઇ જાય છે. ભૂલ તારી છે, ભાગવવી પડશે. મારે !
પણ
ને પ્રજાપતિ રનપુર જવા તૈયાર થયા. બે કુમારેાને અગાધ-ખળ ૫૨ વિશ્વાસ હતેા. પિતાને રોકીને એએ
મેડમાં જવા તૈયાર થઇ ગયા.
પેાતાના સિ ંહની
આ આજ્ઞા પાછળ અવગ્રીવની કેવડી-ષ્ટિ હતી : ચંડવેગનું અપમાન કરીને નિપૃષ્ઠ પેાતાની ભવિષ્યવાણીને વિશ્વસ્ત બનાવી હતી. એને વધુ વિશ્વસ્ત બનાવવામાં આ પગલું ઉપકારી તુ જો સિંહ મરે તેાય લાભમાં જ હતુ. ને ત્રિપૃષ્ઠ મરે તે ય લાભમાં હતુ. ઘી ખીચડીમાં જ ઢોળાવાનું હતું.
અચલ અને ત્રિપૃષ્ઠ શાવિક્ષેત્રમાં આવી ઊભા. સાથેના સંન્યતે મહાર રહેવાની આજ્ઞા આપીને એ બન્ને સિંહના રહેઠાણુ ભણી ચાલ્યા. વચમાં અસ્થિએના ઢગ ખડકાયા હતા. રક્ષણ માટે આવેલા જવાંમર્દીની નબળાઇના પ્રતીક એ હાડપિંજરાને જોતા-જોતા અને ભાઈએ સિંહની સામે આવી ઊભા. એમના રથના અવાજથી સિંડ એકવાર જાગ્યું. પણ પેાતાની સામે એ પુરુષ! જ હતા-એની સામે ત્રાડ નાખવામાં એને અન્યાય ભાસ્યા અને એ પાછો સૂઇ ગયે.
રથમાં રહેલાં ત્રિપૃષ્ઠે સિહની સામે યુદ્ધના પડકાર ફેકયેા. મિઠુ સાદો બનીને જાગી ઉઠયા. અલે યુદ્ધની તૈયારી કરવા
