________________
૨૦૯ જ.૧૨ “હે ગૌતમ ! જે પુરુષ ગુરુનો, દેવનો અને સાધુઓનો વિનય કરે,
કડવાં વચન બોલે નહીં, આવા પ્રકારનો પુરુષ સજ્જનોને પણ દર્શનીય હોય છે, તે સુભગ-સૌભાગ્યશાલી થાય છે. સર્વ લોકોમાં
પ્રિય થાય છે. તે વિષે રાજદેવનું દૃષ્ટાંત જાણવું.” પ્ર.૧૩ “હે દયાના ભંડાર પ્રભુ ! કયા કર્મ વડે જીવ દુર્ભાગી થાય છે ? જ.૧૩ હે ગૌતમ ! જે પુરુષ ગુણ રહિત હોવા છતાં ગુણવાન તરીકે
અહંકારી હોય, જે પૈર્યવાન એવા તપસ્વીઓની નિંદા કરે, જે વિષયી હોય, જાતિ વગેરેના મદ કરે, બીજા જીવોને પીડા કરે, તે જીવ મરીને ભોજદેવની જેમ દુર્ભગ-દુર્ભાગી (જ દેખવો ય કોઈને
ન ગમે તેવો) થાય છે. પ્ર.૧૪ “હે કૃપાસાગર ! કયા કર્મ વડે જીવ બુદ્ધિશાળી થાય છે ?” જ.૧૪ “હે ગૌતમ ! જે જીવ શાસ્ત્રનો પાઠ કરે, તેવું ચિત્તવન કરે, શાસ્ત્ર
સાંભળે, બીજાને શાસ્ત્ર ભણાવે, ધર્મોપદેશ આપે, વળી જે શાસ્ત્રની ભક્તિ કરે અને ગુરુની ભક્તિ કરે તે જીવ મરીને બુદ્ધિશાળી હોય છે. જેમ મતિસાર મન્ત્રીનો પુત્ર સુબુદ્ધિ થયો અને તે રાજમાં અને
લોકમાં પ્રિય થયો.” પ્ર.૧૫ “હે દયાના ભંડાર ! કયા કારણથી જીવ દુબુદ્ધિ-બુદ્ધિ વિનાનો થાય
છે ? જ.૧૫ “હે ગૌતમ ! જે જીવ તપસ્વીની, જ્ઞાનવંતની અને ગુણવંતની
અવજ્ઞા-અપમાન કરે, જેમકે “આ શું જાણે છે ?” આ પ્રમાણે જે મુખથી બોલે તે મરીને કુબુદ્ધિવાળો, અધન્ય અને લોકોમાં નિન્દનીય
થાય છે. તે વિષે દુર્બુદ્ધિનું દૃષ્ટાંત જાણવું. પ્ર.૧૬ “હે દયાના સાગર ! કયા કર્મથી જીવ-પુરુષ પંડિત થાય ?” જ.૧૬ “હે ગૌતમ ! જે પુરુષ વૃદ્ધ અને વડીલ જનોની સેવા કરે છે,
ભક્તિ કરે છે, વળી જે પુણ્યનું અને પાપનું સ્વરૂપ જાણવાની જિજ્ઞાસા રાખે છે, જે શ્રુતજ્ઞાનની અને ગુરુ મહારાજની ભક્તિ કરે છે તે જીવ મરીને પંડિત થાય છે. જેમ આમ્રનો જીવ દેવ ગુરુની
