________________
૧૨૦ પર્વતના વનમાં અતિવિષવાળો સર્પ થયો. પર્વતની પાસે ભમતાં તેણે ધ્યાનમાં રહેલા મુનિને જોયા. તેથી પૂર્વભવના વેરથી ક્રોધ પામી તે મુનિના સર્વ અંગો પર ડંખ માર્યા. તે વખતે તે કિરણબેગ મુનિએ અનશન ગ્રહણ કરી વિચાર્યું કે– “આ સર્પ મારા અસાતવેદનીય કર્મનો ક્ષય કરાવનાર હોવાથી મારો મિત્રરૂપ છે.” વગેરે શુભ ભાવના પૂર્વક કાળધર્મ પામી બારમા અય્યત દેવલોકના જંબૂઠુમાવર્ત નામના વિમાનમાં બાવીશ સાગરોપમના આયુષ્યવાળા શ્રેષ્ઠ દેવ થયા. પર્વત પાસે ભમતો પેલો સર્પ પણ દાવાનળમાં બળી જઈ મરણ પામી ફરીથી પાંચમી નરકમાં ઉત્કૃષ્ટ સ્થિતિવાળો નારકી થયો.
આ જ જંબુદ્વીપના પશ્ચિમ મહાવિદેહક્ષેત્રમાં સુગંધિ નામની વિજયમાં શુભંકરા નામની નગરી છે. તેમાં મહાપરાક્રમી વજવીર્ય નામે રાજા હતો, તેને જાણે બીજી લક્ષ્મી જ હોય તેવી લક્ષ્મીવતી નામની પ્રિયા હતી. એક વખત કિરણવેગ મુનિનો જીવ સ્વર્ગથી ચ્યવી વજનાભ નામે તેમનો પુત્ર થયો. અનુક્રમે વૃદ્ધિ પામતો તે કુમાર સર્વ કળાઓને ગ્રહણ કરી પવિત્ર યૌવન વયને પામ્યો. ત્યારે તેને રાજય સોંપી વજવીર્યે દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
પછી વજનાભ રાજાએ ચિરકાળ સુધી રાજ્યનું પાલન કર્યું. એક વખત વૈરાગ્ય પામી ચક્રાયુધ નામના પુત્રને રાજય પર સ્થાપન કરી વજનાભ ક્ષેમંકર નામના તીર્થંકર પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. અનુક્રમે તીવ્ર તપસ્યા કરતા અને પરીષહોને સહન કરતા તે મુનિ આકાશગમન આદિ અનેક લબ્ધિઓ પામ્યા. ગુરુની આજ્ઞાથી એકાકી વિહાર કરતા તે મુનિ એક વખત આકાશ માર્ગે સુકચ્છ નામની વિજયમાં ગયા. ત્યાં વિહાર કરતા એક વખત ભયંકર અરણ્યમાં રહેલા જવલનાદ્રિ નામના પર્વત પર ગયા. તેટલામાં સૂર્ય અસ્ત પામ્યો. તેથી પર્વતની કોઈ ગુફામાં કાયોત્સર્ગ રહ્યા. પ્રાતઃકાળે સૂર્યોદય થયો ત્યારે ઈર્યાસમિતિ પૂર્વક વિહાર કરવા લાગ્યા.
આવા અવસરે તે સર્પનો જીવ નરકમાંથી નીકળી અનેક બીજા
