________________
૨૮
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દર્શન છે. સંસારનાં સુખ અલ્પ આનંદ કરાવી અને તે દુઃખદાયક દુર્ગતિમાં જ રખડાવે છે. અક્ષય સુખના નિધાન સમાન મોક્ષની પ્રાપ્તિ માટે તે ચારિત્રજીવન એ જ એક માત્ર રાજમાર્ગ છે.”
આવી કલ્યાણકારી જિનવાણીનું અમૃતપાન કરતાં-કરતાં વિશ્વભૂતિને . અતિ ઉલ્લાસ થયે. એણે આચાર્યશ્રી સંભૂતિસૂરિજીને વિનંતિ કરતાં કહ્યું :
હે ભગવન્! મને અત્યારે જ દીક્ષા આપો! હું આપનું શરણ સ્વીકારું છું !”
ગુરુદેવે વિધિપૂર્વક ચારિત્રનું દાન કર્યું.
વિશ્વનંદી-રાજાએ જ્યારે આ સમાચાર સાંભળ્યા ત્યારે એણે ઊંડો આઘાત અનુભવ્યો. પછી અંતઃપુર સાથે પૂજ્ય આચાર્ય મહારાજ પાસે આવી વિનયપૂર્વક વંદન કર્યું. ત્યારબાદ વિશ્વમૂતિ-મુનિને વંદન કરીને કહ્યું : - “હે પુત્ર! અમને પૂછવા વિના આવું દુષ્કર સાધુવ્રત એકાએક સ્વીકારી લીધું એ શું યેગ્ય છે? તારા વગર અમારે આધાર કોણ? દીક્ષાને ત્યાગ કરી રાજ્ય સ્વીકારી લે અને સ્વેચ્છાએ પુષ્પકરંડક ઉદ્યાનમાં વિલાસ કર. અમારા અપરાધની ક્ષમા આપ.”
વિશ્વભૂતિમુનિ તે પિતાના નિર્ણયમાં મક્કમ જ હતા. પ્રત્યુત્તર આપતાં તેમણે કહ્યું :
હે રાજન ! તમે નિરર્થક સંતાપ તજી દે. સ્વજનાદિકના મેહમાં મેહિત થઈ જે પ્રાણીઓ પાપ કરે છે, તે દુર્ગતિમાં જઈ કટુ વિપાક ભેગવે છે. આપત્તિમાં વજને લેશ પણ આધારભૂત થતા નથી, ત્યારે એક જિન ધર્મ જ આધારભૂત બને છે.”
ગાઢ સંતાપ પામેલ વિશ્વનંદી રાજા મુનિને વંદન કરી સ્વસ્થાને ગયા.
વિશ્વભૂતિમુનિ પરમ કૃપાળુ ગુરુની નિશ્રામાં રહી, જ્ઞાનધ્યાનની આરાધના સાથે છઠ્ઠ, અટ્ટમ, મા ખમણ સુધી ઉગ્ર તપસ્યા કરતાં કરતાં સંયમજીવન ઉજજવળ બનાવતાં રહ્યા :
