________________
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દર્શન “હે પુત્ર! તું કાશ્યપ ગેત્રમાં જન્મે છે. સિદ્ધાર્થ મહારાજાને પુત્ર છે. જ્ઞાતકુળરુપ આકાશતલમાં શરદના ચંદ્રમણિની જેમ પ્રકાશી રહ્યો છે. વિશિષ્ટ ગેત્રમાં ઉત્પન્ન થયેલા ત્રિશલાદેવીની કુખેથી તારે જન્મ થયો છે. ક્ષત્રિયોમાં તું તિલક સમાન છે. તારા સુકુમાર અને સુંદર દેહ વડે અતિ દુષ્કર એવું તપ તું શી રીતે આદરી શકીશ ? હે વત્સ! તલવારની ધાર સમાન મહાવ્રતનું પાલન તું બરાબર કરજે. સંયમપાલનમાં દઢ રહેજે. ઘર ઉપસર્ગોથી તું જરાપણ ગભરાઈશ નહિ. હે વત્સ! સમસ્ત ભાવને જાણનાર એવા તને વધું તે શું કહેવાનું હોય? મોક્ષસુખ સત્વર મળે, એવી રીતે તું પ્રવજે.”
હૈયામાં ઉછળતા શેક અને આનંદની મિશ્ર લાગણી અનુભવતા નંદિવર્ધન મહારાજા અને બધા સ્વજને અશ્રપૂર્ણ નેત્રે વડે ભગવંતના ચરણમાં નમન કરી એક બાજુ બેઠા.
ભગવંતે પંચ-મુષ્ટિ લેચ કર્યો. પ્રભુના હાથમાં રહેલા વાળ ઈન્દ્ર મસ્તક નમાવી દેવદૂષ્યમાં ગ્રહણ કર્યા. દિવ્ય -વાદ્યોના નાદ અને મનુષ્યોના મંગલ ઉદ્દગારો બંધ કરવામાં આવ્યા.
ગુજરાતી કાર્તિક માસની કૃષ્ણ દશમીના છેલ્લા પહોરમાં હસ્ત નક્ષત્રમાં ચન્દ્રને વેગ આવ્યો, ત્યારે સ્વયં સંબુદ્ધ પ્રભુએ નમો સિદ્ધાળ પદ ત્રણ વખત બોલીને રેમ સામારૂયં “હું સામાયિક આદરૂં છું અને સર્વ સાવધેયેગને ત્રિવિધ ત્રિવિધે સિરાવું છું” એ પ્રમાણેની પ્રતિજ્ઞાપૂર્વક ચારિત્રને સ્વીકાર કર્યો.
આ વખતે આકાશ તથા ભૂમિતલ પર રહેલા દેવ, દેવીઓ, વિદ્યાધરે અને મનુષ્યોએ ભગવંતની ચારે બાજુએ સુગંધયુક્ત વાસક્ષેપ ઉડાડ્યો. પ્રભુના ડાબે ખભે ઈન્દ્ર દેવદૂષ્ય વસ્ત્ર મૂક્યું. એ જ સમયે પ્રભુને મન:પર્યવ જ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું.
ચતુર્વિધ દે, નગરજને અને રાજા ભક્તિથી પ્રભુને વંદન કરી પિતા પોતાના સ્થાને પાછા ફર્યા. પ્રભુએ ત્યાંથી વિહાર કર્યો.
