________________
૧૦
પરાથમૂતિ
શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને કેવળજ્ઞાન થયું.
સરાગભાવની કરુણા નિવૃત્ત થઈ. સહજભાવની કરુણાને પ્રગટ થવા દઈને.
હવે એ સહજ કરુણું જ સહજ પરાર્થ સાધતી રહે છે.
પરમાત્મા પરાર્થનું મૂર્તિમાન સ્વરૂપ બને છે. ઘાતકર્માવાસ જરૂર ભેદાઈ ગયે, પણ અઘાતી કર્મો જ્યાં સુધી ગયાં નથી ત્યાં સુધી જીવને સંસારપર્યાય જાય અને સિદ્ધત્વ પર્યાયને આવિર્ભાવ થાય એ શક્ય નથી.
સંસારવાસને ભેદવા અઘાતી કર્મોને વિનાશ આવશ્યક છે.
એથી એ કર્મોના વિનાશ માટે પરમાત્મા દેશના દે છે. સમવસરણમાં બેસે છે. દેવેની સેવા સ્વીકારે છે, ભેજનાદિ પણ કરે છે.
તીર્થકર નામકર્મને વિનાશ આ રીતે જ શક્ય છે.
પણ આ દેશના દાન વગેરે પ્રવૃત્તિમાં સ્વાર્થનું લક્ષ્ય છતાં પાર્થ તે સહજ રીતે જ થતું રહે છે.
મુખ્ય ભલે સ્વાર્થ હોય પણ પ્રથમ તે પરાર્થ જ છે. માટે જ પરમાત્માને આપણે પરર્થમૂર્તિ કહીએ છીએ!
પરાર્થની આ અખંડ પ્રતિમા વિશ્વના ખૂણે ખૂણે ભમી છે, પરાર્થમૂતિની એ અવિનાશી ત અગણિત આત્માઓના અતલ ઊંડાણમાં પિસી જઈને ત્યાંના અનંત અંધિયાર ને ઉલેચી આવી છે. બુઝાયેલા લાખે દીપકને એણે પિતાના પાવક સ્પર્શમાત્રથી પ્રગટાવી દીધા છે!
ભવ્ય ગૌરવગાથાઓનું આ તે સર્જન કર્યું છે.
દિવ્યાત્માનાં ગીત આ તની વિરાટ પ્રભામાં બેસીને લેકેએ લલકાર્યા છે.
