________________
મત્રીશ્વર અભયકુમાર
[૨૫]
આને કદાચ કારણવશાત્ સંસારમાં રહેવું પડે તે તે રહે ખરા, પણ તેમાં રમે તે નહિ જ.
મંત્રીશ્વર અભયના ભાવિની વાત તે મને મેં જે કાંઈ જ્ઞાની ભગવંત પાસેથી જાણ્યું છે તે
પૂછી તા હવે તને કહુ. વાત એમ છે કે, ‘હું કયારે જિનશાસનના શણગાર જેવા અણુગાર બનીશ ?’ એવી સતત ચિંતા સેવતા અભયને એક વાર તેમના પિતા મગધપતિ શ્રેણિકે રાજ્યના કારભાર સ્વીકારી લેવા જણાવ્યું. અભયને થયુ કે રાજ્યની ધૂરા વહન કર્યાં બાદ હું તેમાં જ સાઈ જાઉં કે કાળ દરમિયાન જ મારું મૃત્યુ થઈ જાય તા મારી દીક્ષાનું શું થાય ? એટલે એક વાર પરમાત્મા મહાવીરદેવની પાસે જઈને સઘળી હકીકત મારે જાણી લેવી જોઈ એ. પિતાજી તે પરમાત્માના પરમભક્ત હતા એટલે એમણે પણ અભયને પરમપિતા પ્રભુ મહાવીરદેવ પાસે જઈને સઘળી વિગત વિચારી લેવાની સંમતિ આપી,
અભય પ્રભુજીની પાસે ગયા. વિનીતભાવે એક જ પ્રશ્ન પૂછ્યો કે, હું ત્રિલોકગુરુ તરણુ-તારણહાર દેવાધિદેવ ! છેલ્લા રાજિષ કાણુ ?” અર્થાત્ રાજા થયા બાદ દીક્ષા લે તેવા છેલ્લા રાજા કાણુ થશે ??
પરમિપતાએ જણાવ્યું”, અભય ! થાડા જ સમય પૂર્વે જે ઉદયન રાજાને મે' દીક્ષા આપી છે તે જ છેલ્લા રાજષિ છે. હેવે પછી રાજા થનારા કોઈ આત્મા મારા શાસનકાળમાં દીક્ષિત થશે નહિ. અભયને પેાતાના સવાલનો જવાબ જડી ગયા. જો પાતે રાજા થાય તે। દ્વીક્ષા થવાનુ અસવિત બની જાય–એ વાત નિશ્ચિત થઈ ગઈ.
અજય ! મગધના રાજા થવા કરતાં અભયને મહાવીરદેવના શાસનના રક થયું હતું. આ શાસનનું ભિક્ષુપણુંચે મગધના રાજવી. ત્રિ. મ.-૧૫
